MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 7. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 21/03/2018 tarih ve 2018/126-2018/275 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, TBMM Meclis Araştırma Komisyonu tarafından yapılan araştırma uyarınca Turban Turizm İşletmeleri A.Ş. Genel Müdürlüğü ve işletmelerinde 1994 ve 1995 yıllarında çeşitli mal ve hizmetlerin fiilen alınmadığı halde alınmış gibi gösterildiğini, naylon fatura olarak tabir edilen hayali faturalar tanzim edildiğini, görevlilerin zimmetlerine para geçirdiklerini, bunun üzerine Maliye Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığı tarafından yapılan vergi incelemesi sonucunda 1995 ve 1996 Nisan aylarında şirkete kesilen faturaların bir kısmının sahte olduğunun tespit edildiğini, bu faturalar nedeniyle kaçakçılık cezası ve gecikme faizi olmak üzere toplam 178.688,00 TL ceza kesildiğini, davalının denetim gözetim görevlerini suistimal ettiğini, sahte faturalarla zimmetine para geçirdiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak şartıyla, 10.920,29 TL"nin 19/02/2001 tarihinden itibaren reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline yargılama giderleri ve vekalet ücretinin davalı tarafa yükletilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili ..."in Turban Turizm A.Ş. Genel Müdürü olarak görev yaptığını, görev yetki ve sorumluluklarının ilgili Yönetmelikle ayrıntılı şekilde düzenlendiğini, dava konusu edilen tazminata dayanak yapılan iş ve işlemlerle ilgili olarak müvekkilinin tüm görev ve sorumluluğunu Bodrum Bölge Müdürlüğü"ne devrettiğini, sahte faturalar ile ilgili denetim ve inceleme sorumluluğunun bulunmadığını, ayrıca Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 1997/160 Esas sayılı dosyasında müvekkili davalı ..."in sanık olarak yargılanmadığını, davaya dayanak yapılan sahte faturaların bir kısmının müvekkilinin görevde olmadığı bir döneme ait olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece verilen bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde, davacı şirketin yönetim kurulu üyesi ve genel müdürü olan davalı ..."in usulsüz işlemlerin yapıldığı dönemle ilgili olmak üzere genel müdürlüğe bağlı temsil ve imza yetkilerini Mülga TTK 342 maddesi gereğince Bölge Müdürlüklerine devrettiği, yapılan usulsüz işlemlerin tümüyle Marmaris İşletme Müdürlüğü"nün bağlı olduğu Bodrum Bölge Müdürlüğü"nde görev yapan bölge müdürü ve diğer şirket çalışanlarına ait olduğu, Mülga TTK 317 ve devamı maddelerinde düzenlenen anonim şirket yönetim kurulunun idare, temsil ve sorumluluk hükümlerine göre davalı ..."in dava konusu edilen zarar nedeniyle herhangi bir sorumluluğunun bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 27/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.