MAHKEMESİ : ILGIN ASLİYE (AİLE) HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki kişisel eşyanın iadesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı tarafından temyizi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davalı ile 27/04/2015 tarihinde evlendiklerini, davalının kötü alışkanlıklarının olduğunu, kendisine şiddet uyguladığını ve hakaret ettiğini, tatile gideceklerini bahane ederek ziynet eşyalarını elinden aldığını, davalının tatilde başka biri ile olan gönül ilişkisini öğrendiğini, bu durumu saklaması için boğazına bıçak dayadığını, olay nedeniyle davalıdan şikayetçi olduğunu, davalı aleyhine evden uzaklaştırma kararı verildiğini, elinden alınan ziynet eşyalarını davalının iade etmediğini ileri sürerek, 28/01/2016 tarihli dilekçesinde belirtilen ziynetler ile bir kısım çeyiz eşyalarının ve 1 adet cep telefonunun aynen ya da tespit edilen bedellerinin davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı; iddiaların asılsız olduğunu, davacının müşterek haneyi kendisine haber vermeksizin ziynet eşyalarını da yanına alarak terk ettiğini savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile; bir adet fiskos dantel örtünün aynen iadesine, aynen iade mümkün değilse bedeli olan 30 TL"nin dava tarihi olan 06/10/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin taleplerin reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre; davacının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davacının, ziynet bedeli istemine ilişkin temyizi yönünden:
Temyiz incelemesine konu eldeki davada öncelikli uyuşmazlık; davaya konu olayda ispat yükünün davanın hangi tarafı üzerinde olduğu noktasında toplanmaktadır.
Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi hükmü uyarınca; kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan, ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimse iddia ettiği olayı kanıtlaması gerekir.
Ziynet eşyası rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen ve götürülebilen türden eşyalardır. Bu nedenle evden ayrılmayı tasarlayan kadının bunları önceden götürmesi, gizlemesi her zaman mümkün olduğu gibi, evden ayrılırken yanında götürmesi de mümkündür. Bunun sonucu olarak, normal koşullarda ziynet eşyalarının kadının üzerinde olduğunun kabulü gerekir. Bu durumda, ziynet eşyasının varlığını, evi terk ederken bunların zorla elinden alındığını ve götürülmesine engel olunduğunu, evde kaldığını kadının ispatlaması gerekir.
Diğer taraftan, düğün sırasında takılan ziynet eşyaları kim tarafından takılırsa takılsın, aksine bir anlaşma bulunmadıkça kadına bağışlanmış sayılır ve artık onun kişisel malı niteliğini kazanır. Bu eşyaların iade edilmemek üzere kocaya verildiği, kadının isteği ve onayı ile bozdurulup müşterek ihtiyaçlar için harcandığı hususu davalı tarafça kanıtlandığı takdirde, koca bu eşyaları iadeden kurtulur.
Somut uyuşmazlıkta ; davacı kadının iddiası, dava konusu ziynet eşyalarının davalı tarafça balayı tatili bahanesi ile elinden alındığı ve bir daha kendisine iade edilmediği yönündedir. Bu durumda, davacı ziynetlerin davalı tarafından elinden alındığını ve rızası dışında harcandığı iddiasını ispat etmek zorundadır.
Mahkemece, davacının ziynetlerin davalı tarafça elinden alındığını ve iade edilmediği iddiasını ispatlayamadığı, tanık anlatımlarından davacının altınları rızası ile birlikte harcamak üzere davalıya verdiği gerekçesiyle, ziynet talebi yönünden davanın reddi cihetine gidilmiştir.
Oysa; davada dinlenen her iki taraf tanıklarının beyanlarından, dava konusu ziynetlerin evliliğin devamı sırasında davalı tarafından bozdurulduğu ve tarafların balayı tatili sırasında harcandığı anlaşılmaktadır. Ancak, davalı koca ziynet eşyalarını kadının iade edilmemek üzere kendi rızası ile verdiğini kanıtlayamamıştır. Bu nedenle eldeki davada davalının dava konusu ziynet eşyalarını davacıya iade ile yükümlü olduğunun kabulü gerekmektedir.
Hal böyle olunca, mahkemece bu yön üzerinde durularak, davanın kabulü gerekirken, yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte yazılı nedenlerle davacının sair temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte yazılı nedenlerle hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 18.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.