Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/5202 Esas 2022/6082 Karar Sayılı İlamı

BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 26. Hukuk Dairesi

İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 7. İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesinin 09.10.2017 tarihli ve 2017/6 Esas, 2017/328 Karar sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiş; bu kararın davacı tarafından istinafı üzerine Bölge Adliye Mahkemesinin 04.02.2020 tarihli ve 2018/67 Esas, 2020/193 Karar sayılı kararı ile hükmün ortadan kaldırılmasına ve dosyanın yeniden yargılama yapılmak üzere Mahkemesine iadesine karar verilmiştir.

Kararın davacı tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA
Davacı dava dilekçesinde; 01.10.2012 tarihinden itibaren davalı işçisi olarak çalıştığını, davalının 6772 Sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması ve 6452 Sayılı Kanunla 6212 Sayılı Kanunun 2 nci Maddesinin Kaldırılması Hakkında Kanun (6772 sayılı Kanun) kapsamında olmasına rağmen ilave tediye ödemesi yapmadığını ileri sürerek ilave tediye alacağının tahsilini talep etmiştir.

II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davalı Vakfın 6772 sayılı Kanun kapsamında olmadığını bu nedenle ödeme yapılmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.


III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davalı Vakfın 6772 sayılı Kanun kapsamında olduğu ancak davacıya iş sözleşmesi hükmü gereği ilave tediye niteliğinde ikramiye ödendiğinden, alacağı bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı istinaf başvurusunda bulunmuştur.

B. İstinaf Sebepleri
Davacı, davalı Vakfın 6772 sayılı Kanun kapsamında olduğunu, davacıya ilave tediye ödenmesi gerektiğini, aynı Kurumda çalışan işçilerin bir kısmına ödeme yapılacağına ilişkin yargı kararları olduğunu ileri sürerek istinaf başvurusunda bulunmuştur.

C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davalı Vakfın 6772 sayılı Kanun kapsamında olduğu, ancak davacıya iş sözleşmesi hükmü gereği ilave tediye niteliğinde ikramiye ödendiğinden ayrıca ilave tediye ödemesi yapılamayacağı, bu doğrultudaki İlk Derece Mahkemesi kararının yerinde olduğu gerekçesiyle başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri
Davacı, davalı Vakfın 6772 sayılı Kanun kapsamında olması nedeniyle kendisine ilave tediye ödenmesi gerektiğini, iş sözleşmesine göre ödenen ikramiyenin farklı bir alacak kalemi olduğunu, ikramiye ödemesi nedeniyle talebin reddinin hatalı olduğunu ayrıca bir kısım davalarda işçi lehine kararlar verildiğini ileri sürerek temyiz isteminde bulunmuştur.

C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davacının 6772 sayılı Kanun çerçevesinde ilave tediye alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasındadır.

2. İlgili Hukuk
Anayasanın 123 üncü maddesi, 6772 sayılı Kanun hükümleri, 3294 sayılı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı Teşvik Kanunu hükümleri, 5737 sayılı Vakıflar Kanunu'ndaki hükümler.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulunun 09.06.2017 tarihli ve 2016/3 Esas 2017/4 Karar sayılı kararı.

3. Değerlendirme
1.Yukarıda yazılı hukuki düzenlemelere göre özel hukuk tüzel kişisi olan sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakıflarının 6772 sayılı Kanun bakımından kamu tüzel kişi olarak kabulü mümkün değildir (Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, 24.01.2022 tarihli ve 2022/15 Esas, 2022/935 Karar sayılı ilâmı).

2. Davacı tarafın, 6772 sayılı Kanun'dan kaynaklanan ilave tediye alacağı talebinin reddi gerekirken farklı bir alacak kalemi olan ve iş sözleşmesi hükmüne göre yapılan ikramiye ödemesi nedeniyle talebin reddine karar verilmesi hatalı ise de ret kararı sonucu itibariyle yerindedir.

3. Davacı taraf temyiz dilekçesinde, Dairemizin 26.11.2020 tarihli, 2018/2696 Esas, 2020/17160 Karar sayılı ilâmının ilave tediye alacağının kabulü için emsal olarak kabul edilmesi gerektiğini ileri sürmüştür. Ancak anılan davada, işçinin o davanın tarihinden önceki döneme ilişkin alacağının yargı kararı ile kesinleşmiş olduğu açıklanarak onama kararı verildiğinin, Dairemizin söz konusu kararının bu hâli ile somut olay yönünden emsal teşkil etmeyeceğinin anlaşılması karşısında davacının bu yöndeki temyizi yerinde görülmemiştir.

VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile yukarıda belirtilen gerekçelere göre davacı tarafın yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle sonucu itibariyle doğru olan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 370 inci maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca değiştirilmiş ve düzeltilmiş gerekçe ile ONANMASINA,

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,

16.05.2022 tarihinde, oy birliğiyle karar verildi.




















FA