Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/4797 Esas 2022/5673 Karar Sayılı İlamı

BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 30. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 2. İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiştir.

Kararın davalı tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre ve diğer temyiz şartları yönünden yapılan ön inceleme sonucunda temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalıya ait işyerinde muhasebe ve finans müdürü olarak çalışırken fazla çalışma yaptığını; ancak karşılığının ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti alacağının tahsilini istemiştir.

II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının fazla çalışma yaptığına ilişkin bir belge ve kayıt bulunmadığını, ücret bordrolarının da itirazsız imzalandığını ve davacının alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.

III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davacının davalı işyerinde fazla çalışma yaptığı ve ücretlerinin ödenmediği gerekçesiyle ve hesaplanan alacaktan indirim de yapılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.

IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.

B. İstinaf Sebepleri
Davalı vekili istinaf dilekçesinde; davacının biriminin en üst düzey yetkilisi olduğunu ve iş akışındaki inisiyatifin kendisine ait olduğunu, işyerinde çalışanların yaptıkları fazla çalışmaların kayıtlarda gösterildiğini, alacak iddiasının kesin ve inandırıcı delillerle çelişki götürmeksizin ispatlanamadığını ileri sürerek İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasını istemiştir.

C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı "... davacının davalı işyerinde sorumlu muhasebe ve finansman müdürü olarak çalıştığı, Dairemizce tanıkların yeniden dinlenilmesi yönünde verilen kaldırma kararı doğrultusunda, tanıkların yeniden usule ve dosya kapsamına uygun şekilde dinlenildiği, her ne kadar davalı tarafça tanıkların önceki ve sonraki beyanları ve genel beyanları yönünden çelişki bulunduğu savunulmuş ise de çelişki olarak kabul edilecek beyan bulunmadığı, dosya kapsamındaki bilgiler ve uyumlu tanık beyanlarına göre yapılan değerlendirmede, davacının üzerinde amiri konumunda üst düzey yöneticilerin bulunduğu, belirtilen amirlerinin talimatları doğrultusunda çalıştığı, idari ve mali müdür yardımcısı tarafından davacının çalışma saatlerinin denetim altında tutulduğu, davacının, çalışma saatlerini işçinin kendisinin belirlediği üst düzey yönetici konumunda bulunmadığı, mahkemece hükme esas alınan hesaplama raporunda, dosya kapsamındaki bilgi ve beyanların, doğru biçimde değerlendirilerek hesaplama yapıldığının anlaşılmış olmasına göre, davalı tarafın istinaf nedenleri yerinde görülmemiştir.
..." gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili temyiz dilekçesinde; davacının biriminin en üst düzey yetkilisi olup iş akışında inisiyatifin kendisinde olduğunu, dayanak tanık beyanlarının çelişkili olduğunu ve işyerinde çalışanların fazla çalışmalarının kayıt altına alındığını savunarak kararı temyiz etmiştir.

C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davalıya ait işyerinde finans ve muhabese müdürü olarak çalışan davacının fazla çalışma ücreti alacağı bulunup bulunmadığı hususunda toplanmaktadır.

2. İlgili Hukuk
1.4857 sayılı İş Kanunu'nun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Kanun'un 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalardır.

3. Değerlendirme
1.Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İspat konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 41 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca, fazla çalışma saat ücreti, normal çalışma saat ücretinin yüzde elli fazlasıdır. İşçiye fazla çalışma yaptığı saatler için normal çalışma ücreti ödenmişse, sadece kalan yüzde elli kısmı ödenir.

3. Fazla çalışma ücretinin son ücrete göre hesaplanması doğru olmayıp, ait olduğu dönem ücretiyle hesaplanması gerekir.

4. Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtayca son yıllarda taktiri indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır.

5. Yukarıda yapılan açıklamalar ile dosya kapsamındaki deliller bütün olarak değerlendirildiğinde, davacının davalı işyerinde mesaisini kendisinin belirlemediği ve ispatlanan fazla çalışma alacağının hüküm altına alınmasında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmıştır.

VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile temyiz olunan kararda belirtilen gerekçelere göre davalı vekilinin yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,

Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,

09.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.