MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Uşak Cumhuriyet Başsavcılığının 19.08.2013 tarih 2013/2584 soruşturma, 2013/2508 Esas ve 2013/243 İddianame numarası ile sanık ... hakkında mağdur ..."a yönelik eylem nedeniyle 5237 sayılı TCK"nun 86/2-3,e maddesinde düzenlenen yaralama suçundan cezalandırılması için iddianame düzenlendiği halde söz konusu suç için hüküm kurulmamış ise de, zamanaşımı içerisinde karar verilmesi;
Sanık ... hakkında, Uşak 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 30.11.2011 gün 2010/866 Esas ve 2011/791 sayılı kararla verilen “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ilişkin karar için 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca mahkemesine yerinde ihbarda bulunulması;
Mahkumiyet hükmünün yasal sonucu olan 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre yapılan değişikliğin infazda gözetilmesi; olanaklı kabul edilmiştir.
Yağma suçunun silahla, birden fazla kişi tarafından birlikte, geceleyin mağdurlar ... ve ..."nin işlettiği işyerinde işlendiği anlaşılıp kabul edildiğine göre, 5237 sayılı TCK"nın 149/1. madde ve fıkrasının (a), (c), (h) bentinin yanı sıra (d) bendinin de uygulanması ve aynı Yasanın 61. maddesinde öngörülen ölçütler dikkate alınarak temel cezalar uygulanırken alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi; mağdurların her aşamada ve en son 15.11.2013 günlü oturumdaki beyanlarında, suça konu senetlerin kendilerine iade edilmediğini belirtmiş olmaları karşısında, etkin pişmanlık hükümlerinin koşulları oluşmadığı halde, mağdurların kovuşturma aşamasında sanıkların yağma suçunu işlemedikleri yönündeki beyanları ve şikayetçi olmamaları gerekçe gösterilip TCK"nın 168/3. maddesinin düzenleniş amacının dışında yorumlar getirilerek cezadan indirim yapılması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
T.C. Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanıktan, yargılandığı suç nedeniyle baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretlerinin sanıklardan alınmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından “sanıklar için atanan zorunlu savunman ücretlerinin” çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.