Esas No: 2022/1203
Karar No: 2022/3069
Karar Tarihi: 30.03.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1203 Esas 2022/3069 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi, bir karşılıklı boşanma davasında, davalı-davacı kadının erkeğin kabul edilen davası, tazminat miktarları ve reddedilen yoksulluk nafakası talebi yönünden temyiz başvurusunu incelemiş ve şu karara varmıştır:
1- Temyiz itirazlarından bazıları yersiz bulunmuştur.
2- Maddi tazminat miktarı, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya neden olan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü ve mevcut/beklenen menfaatler gözetilerek yeniden belirlenmelidir.
3- Kadının elde ettiği asgari ücret düzeyindeki gelirine rağmen yoksulluk koşulları oluşmuş olduğu ve yoksulluk nafakasına hükmedilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (hakkaniyet ilkesi), 174/1. maddesi; Türk Borçlar Kanunu'nun 50-51. maddeleri; Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından erkeğin kabul edilen davası, tazminat miktarları ve reddedilen yoksulluk nafakası talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı- davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat takdiri gerekir (TMK m. 174/1). Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
3-Mahkemece davalı -davacı kadının sigortalı işi olduğu ve düzenli gelir elde ettiği gerekçe gösterilerek yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmiştir. Yapılan sosyal ve ekonomik durum araştırmasında kadının asgari ücret seviyesinde gelir elde ettiği anlaşılmaktadır. Kadının elde ettiği bu gelir kendisini yoksulluktan kurtaracak düzeyde değildir. Bu durumda, Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi koşulları davalı -davacı kadın bakımından oluşmuştur. Davalı-davacı kadın yararına yoksulluk nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde isteğin reddi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2 ve 3 bentte gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1 bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.30.03.2022 (Çar.)
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
