Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/3285 Esas 2022/3899 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde, müvekkilinin 20.05.2008 tarihinde davalı iş yerinde çalışmaya başladığını, ilk iki yıl mühendis olarak, sonrasında ise başmühendis olarak çalıştığını, 05.04.2013 tarihinde iş akdinin sona erdiğini, çalışma süresince akşam mesai bitiminden sonra ve özellikle cumartesi ve pazar günleri fazla çalışma yaptırıldığını, ayrıca ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de çalıştırıldığını, ancak davacıya bu çalışmalarının karşılığı ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla mesai ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile kademe durdurulmasından doğan ücret kaybı alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davacı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde, davacının tüm hak ve alacaklarının kendisine ödendiğini, ücret alacaklarının zamanaşımına uğradığını, tüm giriş-çıkış saatlerinin PEDİZ kayıtları ile tutulduğunu, bu kayıtlardan da anlaşılacağı üzere davacının fazla çalışma yapmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, 15.07.2016 tarihli karar, tarafların temyiz başvurusu üzerine Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesi'nin 30.06.2020 tarihli 2017/31970 esas 2020/8256 sayılı kararı ile “İşverence sunulan Aylık Ücretli Personel Yönetmeliklerinin davacıya tebliğ edilip edilmediği dosya kapsamına göre anlaşılamadığı, bu durumda, çalışma koşullarında esaslı değişiklik içeren yönetmeliklerin davacının işe alınmasından sonra yürürlüğe girmiş olmaları halinde davacıya tebliğ edilip edilmediği ve davacının söz konusu değişiklikleri onaylayıp onaylamadığı araştırılarak, onayının bulunması koşulu ile tebliğ tarihinden sonraki dönemlerde 270 saat kuralının uygulanması gerekirken tüm dönemde 270 saatin mahsubu ile sonuca gidilmesi gerektiği ve işe giriş çıkış saatlerine ilişkin olarak dosyaya sunulan kayıtların gerçeği yansıtmadığı hususundaki davacı itirazları karşılanmadan, hukuki dinlenilme hakkı kısıtlanarak karar verilmesinin isabetli olmadığı” gerekçeleri ile bozulmuş, mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda toplanılan deliller, mahallinde uzman bilirkişi marifetiyle icra edilen keşif incelemesi neticesi düzenlenen bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar davacı vekili tarafından yasal süresi içinde temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla mesai alacağı olup olmadığı, 270 saate kadar yaptığı fazla mesainin ücreti karşılığı ödenen miktarın aylık maktu ücrete dahil olup olmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
İş ilişkisinde ücret ve işin düzenlenmesi ile ilgili kurallar, yasal düzenlemeler yanında taraflar arasında iş sözleşmesi ve iş sözleşmesinin eki niteliğindeki işveren tarafından düzenlenen ve işçiye tebliğ edilen yönetmelik, genelgeler vs niteliğindeki belgelerde yer alabilir. İşçiye tebliğ edilen iş sözleşmesinin eki niteliğindeki yönetmelikler, yasanın emredici hükümlerine aykırı olmadığı sürece geçerlidir. Davalı işveren, davacı işçinin 270 saate kadar olan fazla çalışmalarının aylık maktu ücretine dahil olduğunu iddia etmiş ise de dosyaya bu hususta hüküm içeren bir iş sözleşmesi ibraz edilmemiş, iş sözleşmesinin eki niteliğindeki bazı personel yönetmelikleri dosyaya sunulmuştur. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamada, davalı tarafından sunulan kayıtlara itibar edilerek, ibraz olunan Statü Tasvip Formu ve ekindeki Personel Yönetmeliği gereğince davacının maktu aylık ücretine fazla mesai ücretlerinin dahil olduğu kabul edilerek sonuca gidilmiştir. Ancak, davalı tarafından bozma sonrası dosyaya sunulan Personel Yönetmeliği 21.06.2013 yürürlük tarihli olup, davacının iş ilişkisinin 05.04.2013 tarihinde son bulduğu nazara alındığında, bu belgenin davacı açısından bir bağlayıcılığı bulunmamaktadır. Dosyada mevcut 30.01.2008 yürürlük tarihli Personel Yönetmeliğinde fazla mesai ücretinin maktu ücrete dahil olduğuna dair açık bir hüküm bulunmadığı, 10.02.2012 tarihli ve sonraki Personel Yönetmeliklerinde ise konuya ilişkin hükümlere yer verildiği görülmektedir. Bu nedenle tüm dosya kapsamına göre, davacının fazla mesai alacağı hesaplanırken 10.02.2012 tarihine kadar olan fazla mesai ücretinin aylık maktu ücrete dahil olmadığı kabul edilerek yapılacak hesaplama ile sonuca gidilmesi gerekirken, 14.08.2010 tarihinden itibaren yapılan hesaplama esas alınarak yazılı biçimde hüküm kurulması hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.03.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.