Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1540 Esas 2022/2293 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından tazminat ve nafakaların miktarı ile tedbir nafakasının başlangıç tarihi yönünden; davalı-davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün bulunmamasına ve mahkemece bozma sonrası asıl dava ve birleşen davada yer alan diğer talepler hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair verilen kararın mahkemece verilen ilk kararla temyiz edilmeyerek kesinleşen yönlere ilişkin olduğunun anlaşılmasına göre, yine davacı-davalı kadın tarafından 07.06.2021 tarihli bozma kararımız sonrasında 01.07.2021 tarihli temyizden feragat dilekçesinin hukukî sonuç doğurmayacağının anlaşılmasına göre; davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı-davalı kadının yoksulluk nafakasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Taraflarca açılan karşılıklı boşanma davalarının yapılan yargılaması sonucunda mahkemece davacı-davalı kadının davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına, kadın lehine maddi ve manevi tazminat hükmolunmuş, kadının tedbir-yoksulluk nafakası talepleri ve erkeğin boşanma davasının da reddine karar verilmiştir. Karar taraflarca istinaf edilmiş, bölge adliye mahkemesince istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiş, verilen bu kararı davacı-davalı kadının tazminatların miktarı ile yoksulluk nafakası talebinin reddi yönünden temyizi üzerine dairemizin 07.06.2021 tarihli 2021/3140-4572 esas-karar sayılı kararı ile davacı-davalı kadın lehine yoksulluk nafakası verilmesi ve ilk derece mahkemesince kadın lehine hükmolunan maddi ve manevi tazminat miktarlarının az olduğu gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkemece bozmaya uyularak verilen son kararla “karar tarihinden itibaren davacı-davalı kadın lehine tedbir nafakasına ve nafakanın kararın kesinleşmesinden itibaren yoksulluk nafakası olarak devamına” şeklinde hüküm kurulması doğru değil ise de, yapılan bu yanlışlık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden bozma sebebi yapılmamış, hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir. (HMK m.370/2)
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple gerekçeli kararın hüküm fıkrasından A-1.bendin tamamen çıkartılmasına, yerine A-1. bent olarak "Boşanma kararının kesinleştiği tarihten itibaren aylık 500,00. TL yoksulluk nafakasının davalı-davacı erkekten alınıp davacı-davalı kadına verilmesine, nafakanın gelecek yıllarda kararın kesinleştiği tarih başlangıç tarihi kabul edilerek, yıllık ÜFE artış oranında artırılmasına, fazlaya ilişkin yoksulluk nafakası talebinin reddine,” cümlelerinin eklenmesine, hükmün bu bölümünün düzeltilmiş şekliyle, temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Cihad'a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına,
temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Hatice'ye geri verilmesine oy birliğiyle kesin olarak karar verildi. 10.03.2022 (Per.)