Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/2733 Esas 2022/3383 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
BİRLEŞEN DAVA : AKÇAABAT 1. ASLİYE (İŞ) HUKUK MAH. 2021/46 ESAS SAYILI DOSYASI
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi asıl ve birleşen dosya davalısı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili asıl davada, davacının davalı Bakanlık bünyesindeki Akçaabat Halk Eğitim Merkezinde 1988-2011 yılları arasında mevsimlik işçi statüsünde usta öğretici olarak çalıştığını, tatil dönemlerinde sigorta ödemesi yapılmadığından davacının dışarıdan da sigorta primi ödeyerek emekli olduğunu, davalı tarafça fiilen çalışılan günler için kıdem tazminatının ödenmediğini, ileri sürerek kıdem tazminatının tahsilini istemiştir.
26/01/2021 tarihli birleşen davada ise asıl davadaki talep tekrarlanmıştır.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili yargılama sırasındaki beyanlarında, davacının ek ders ücreti karşılığında görevlendirilen usta öğretici olarak görev yaptığını, davalı Bakanlık ile davacı arasında işçi işveren ilişkisi olmadığını bu nedenle Mahkemenin görevsiz olup idari yargının görevli olduğunu, davacının kıdem tazminatı hakkı da bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiş, birleşen davaya karşı zamanaşımı def’ini de öne sürmüştür.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, taraflar arasında işçi işveren ilişkisi bulunmadığı gerekçesiyle yargı yolunun caiz olmaması nedeniyle davanın usulden reddine karar verilmiş ve davalı temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 2017/29512 esas, 2020/6592 karar ve 11/06/2020 tarihli ilamı ile karar düzeltilerek (vekalet ücretine ilişkin düzeltme yapılarak) onanmıştır.
Öte yandan davacı tarafın Trabzon İdare Mahkemesinde aynı istemle açtığı davada ise İdare Mahkemesince, taraflar arasında iş ilişkisi bulunduğu gerekçesiyle davanın görev yönünden reddine karar verilmiş ve Uyuşmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümünün 2016/282-316 E. K. 09.06.2016 tarihli ilamı ile davanın çözümünde adli yargının görevli olduğu gerekçesiyle Akçaabat 1. Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla)’nin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, Uyuşmazlık Mahkemesi kararı üzerine yargılamaya devam edilmiş ve toplanan deliller ile bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı işçisi olarak 10.10.1988-31.10.2010 tarihleri arasında usta öğretici olarak aralıklı şekilde çalıştığı, sözleşmenin davalı tarafça kurs süresi bitimi sonlandırıldığı, buna göre davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, gerekçesiyle asıl davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, birleşen dava yönünden ise, davacının asıl davada kabul edilen miktar dışında kıdem tazminatı bulunmadığı gibi zamanaşımı def’i nedeniyle de davanın reddi gerektiği, gerekçesiyle birleşen davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında kıdem tazminatı hesabında esas alınacak ücret miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dosya içinde ücretlere yönelik belge sunulmadığı gerekçesiyle Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarındaki son ücret miktarı dikkate alınmıştır.
Dosyadaki bilgi belgeler ile özellikle Akçaabat Kaymakamlığı Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğünce gönderilen 09.11.2015 tarihli yazı cevabından davacının, aylık maktu ücretle değil, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 89. maddesine istinaden görevlendirildiği kurs görevleri için ek ders ücreti karşılığı çalıştığı ve aylık ücretin değişken olduğu anlaşılmaktadır. Bu halde, kıdem tazminatı hesabına esas ücret belirlenirken dosyada mevcut Akçaabat Kaymakamlığı Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğünce gönderilen 09.11.2015 tarihli yazı cevabında gösterilen ödemeler dikkate alınarak son bir yıllık aylık ücret ortalaması tespit edilerek sonuca gidilmelidir.
Kabule göre ise, hüküm altına alınn 6.563,84 TL kıdem tazminatı miktarı brüt tutar olmasına rağmen Mahkemece kararın hüküm kısmında “net” olduğunun belirtilmesi hatalıdır.
Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, 14/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.