MAHKEMESİ : İstanbul 5. İş Mahkemesi
TARİHİ : 11/09/2012
NUMARASI : 2007/850-2012/564

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davalının 24.10.2005-30.04.2007 tarihleri arasında müvekkili işyerinde Vas Sistem departmanında çalıştığını, sözleşmeyi haklı neden olmaksızın feshettiğini, iş sözleşmesinde rekabet yasağına ilişkin hükmün bulunduğunu, davacının buna aykırı olarak müvekkili işyerinin faaliyet alanında başka bir şirkette çalışmaya başladığını, buna göre son brüt aylığının on katı kadar cezai şart ödemesi gerektiğini belirterek rekabet yasağı hükümlerine aykırı hareket etmesi nedeniyle sözleşmede öngörülen cezai şart alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı taraf cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece, taraflar arasındaki iş sözleşmesinin 10. maddesindeki düzenlemenin süre ve işin nevii noktasında makul sınırlar içerisinde kabul edilmiş ise de coğrafi ve yer bakımından bir sınırlama getirilmemiş olması karışısında Borçlar Kanunu"nun 349. maddesindeki şekil şartına uyulmaması nedeni ile geçersiz olduğu ve davacının bu sözleşmeye dayalı olarak davalıdan bir talep hakkı olmayacağı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Somut olayda, davacının davalıya ait işyerinde Vas Sistem departmanında çalıştığı anlaşılmaktadır. Davacı ile davalı arasında imzalanan 24.10.2005 tarihli belirsiz süreli personel sözleşmesinin 10. maddesinde "Çalışan, işbu sözleşme süresince ve sözleşmeyi haklı nedenler olmaksızın feshetmesi veya işverence haklı veya geçerli nedenlerle feshine sebebiyet vermesi halinde, sözleşmenin sona ermesinden itibaren 1 yıl süre ile işverenin faaliyet alanına giren şirketlerde ve işverenin müşterisi veya ticari rakibi olan kişi ve kuruluşlar veya bunların temsilcileri, ortakları, yöneticileri yahut danışmanları nezdinde çalışmamayı, bu tür işleri kendi nam ve hesabına yapmamayı, bu yükümlülüğe aykırı davranması halinde son brüt aylık ücretinin 10 katı tutarında cezai şart ödemeyi kabul eder.” hükmünü içeren rekabet yasağına ilişkin hüküm bulunmaktadır.
Dava rekabet yasağının ihlalinden doğduğu ileri sürülen cezai şartın tahsili istemine ilişkin olup, öncelikle dikkate alınması gereken husus uyuşmazlığın 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevli olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 1. maddesine göre, iş mahkemelerinin görevli “İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş sözleşmesinden veya iş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi”dir.
Hizmet sözleşmesinin devamında yapılan bir sadakatsizlik bu ister sözleşme ile düzenlensin ister kanunla düzenlensin elbette ki iş mahkemesinde görülecek bir davanın konusunu oluşturacaktır. Oysa somut uyuşmazlıkta davacı taraf davalının sözleşmenin sona ermesinden sonra gerçekleşen eylemi sebebiyle cezai şart istemektedir. Uyuşmazlığın bu niteliği itibarıyla davanın iş mahkemesinde görülmesini gerektirir bir durum mevcut değildir. Ayrıca ticari sırrın ne olduğunun değerlendirilmesinin uzman mahkemelerce yapılması gerektiği de yadsınamaz bir gerçeklik olduğu gibi, "Rekabet Yasağı" kavramı da piyasa şartlarıyla sıkı sıkıya bağlı bulunan ticari bir konudur. Kaldı ki, Davanın açıldığı tarih itibariyle yürürlükte bulunan mülga 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu"nun 4. maddesiyle kanun koyucu çok açık bir şekilde 818 sayılı Kanun"un 348. maddesinden kaynaklanan davaların mutlak ticari davalardan olduğunu öngörmüştür. Mutlak ticari davalar herhangi bir unsurun, bağlama noktasının veya sebebin davanın ticari niteliğini değiştirmediği, mahkemenin kanaatinin rol oynamadığı davalardandır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 29.02.2012 tarih ve 2011/11-781 esas, 2012/109 karar sayılı ilamında da hizmet sözleşmesinin sona ermesinden sonra gerçekleşen rekabet yasağına aykırılığı düzenleyen, 818 sayılı Kanun’un 348. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gereken uyuşmazlıklara ilişkin davaların 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 4/1-3.maddesi gereğince mutlak ticari dava niteliği taşıdığı ve mutlak ticari davaların görülme yerinin ise, açık biçimde ticaret mahkemeleri olduğu belirtilmiştir.
Açıklanan tüm bu sebeplerle mahkemece mutlak bir ticari dava olan davanın görev yönünden reddine karar verilmesi gerekirken esasına ilişkin hüküm kurulmuş olması hatalı olup bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Bu sebeplerle mahkeme kararının BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.