Esas No: 2021/10307
Karar No: 2022/1396
Karar Tarihi: 16.02.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/10307 Esas 2022/1396 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi tarafından verilen karar, bir karşılıklı boşanma davasına ilişkindir. Davalı-karşı davacı kadın tarafından iştirak nafakası ve manevi tazminatın miktarı yönünden temyiz edilen kararda, manevi tazminat miktarının az olduğu gerekçesiyle bozma kararı verilmiştir. Kararın gerekçesi ise tarafların ekonomik ve sosyal durumları, paranın alım gücü, kişilik hakları, aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığı ve manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda kusurlu olmadığına dair farklı kanun maddeleri gereği belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi hakkaniyet ilkesine atıfta bulunmakta, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği ifade edilmektedir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından iştirak nafakası ve manevi tazminatın miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevî tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran davalı-karşı davacı kadın yararına hükmolunan manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevî tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, davalı-karşı davacı kadının bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple reddi ile hükmün ONANMASINA, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 16.02.2022 (Çrş.)
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
