Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre; sanığın yöneticisi olduğu apartmanın alt kısmında bulunan markete gitmek isteyen katılanın, apartman site yönetimi tarafından marketin önündeki kaldırıma monte edilen demir kazıklar arasında çekilen, yerden yaklaşık 40-50 cm yüksekliğindeki ve 10 metre uzunluğundaki zincire takılıp düşmesi şeklinde meydana gelen ve sanığın asli kusurlu olarak bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur tayinine, ceza miktarına, lehe hükümlerin uygulanmamasına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA; 22/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.