İtiraz Eden : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
İtiraz Yazısının Tarihi- Sayılı : 14/10/2016 KD- 2016/243107
İtiraz Edilen Daire Kararı : Yargıtay 21. Ceza Dairesi Başkanlığı"nın 02.12.2015 tarih ve 2015/9300 Esas, 2015/5769 Karar sayılı "Ret" Kararı
İtirazla İlgili Mahkeme Kararı : Yenişehir Asliye Ceza Mahkemesi"nin 02.03.2011 Tarihli 2008/166 Esas, 2011/72 Karar sayılı Kararı
Suç : Resmi belgede sahtecilik, dolandırıcılık


Resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarından sanık ... hakkında yapılan yargılama sonucunda; Yenişehir Asliye Ceza Mahkemesince verilen 02.03.2011 tarih, 2008/166 Esas, 2011/72 Karar sayılı hükmün sanık ve müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 21. Ceza Dairesi’nin 02.12.2015 tarih, 2015/9300 Esas, 2015/5769 Karar sayılı “ret” kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 14.10.2016 tarihinde sanık lehine itiraz yasa yoluna başvurulduğu, Yargıtay 21. Ceza Dairesi tarafından 24.10.2016 tarihli kararın düzeltilmesine yer olmadığına, dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmesi üzerine de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE karar verilerek Dairemize gönderilen dava dosyası ve ekleri yeniden incelenerek gereği görüşüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itiraz gerekçeleri yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nin 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Yargıtay 21. Ceza Dairesince verilen 02.12.2015 tarih, 2015/9300 Esas, 2015/5769 Karar sayılı “ret” kararının KALDIRILMASINA,
Sanık hakkındaki mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin reddine dair Yargıtay 21. Ceza Dairesince verilen 02.12.2015 karar tarihi ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itirazının kabulüne ilişkin Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun ilam tarihi olan 17.11.2020 tarihi arasında zamanaşımının durduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1- Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ve müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış; sanık ve müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, hükmün ONANMASINA,
2- Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ve müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 7 ve 5252 sayılı TCK’nin Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9. maddeleri karşısında; sanığa yüklenen nitelikli dolandırıcılık suçunun Kanun’daki cezasının miktarı ve üst sınırına göre, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK’nin 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, 15.01.2005 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık ve müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE, 01.04.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.