MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/01/2017 tarih ve 2015/484 E- 2017/7 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 06/06/2018 tarih ve 2018/48 E- 2018/686 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı adına tescilli 2011 04445 sayılı tasarımın 27.06.2011 ve 26.05.2010 tarihlerinde YOUTUBE isimli video barındırma sitesine yüklenen videolarda tanıtımı yapılan ve müvekkiline ve Vestel firmasına ait kataloglarda yer alan ürünler karşısında yeni ve ayırt edici olmadığını ileri sürerek, davalı adına kayıtlı tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, tasarımın yeni ve ayırt edici olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın süresi içinde açıldığı, 01.07.2011 başvuru tarihli ve 2011 04445 sayılı tasarımının davalı adına kayıtlı olduğu, davacı vekilinin müvekkiline ait internet sitesinden verdiği referansların, internet sitesinin raporun yazıldığı tarihte erişilen görüntülerinden oluştuğu ve bu sitede davalının endüstriyel tasarım başvuru ve tescil tarihi olan 2011 yılından önceye dair bir bilgilendirmeye rastlanmadığından yenilik ve ayırt edicilik incelemesi bakımından değerlendirmeye alınamayacak nitelikte olduğu, Vestel firmasına ait fatura ve katalogların da 2014 yılına ait olması nedeniyle değerlendirmeye alınamayacak nitelikte olduğu, davalının dava konusu 01.07.2011 tarih ve 2011 04445 sayılı tasarımı ile davacının delil olarak sunduğu YOUTUBE isimli video barındırma web sitesine yüklenen ve erişim adresleri verilen videolarda yer alan görüntüler irdelendiğinde, dava konusu tasarımın, sınıflarda geleneksel olarak kullanılagelen karatahtaların 1990"lı yıllarda geliştirilen akıllı tahtalar ile birleştirilmesinden oluştuğu, akıllı tahtalar bilgisayar ortamında hazırlanan sunumları, videoları ve bilgisayarın oynatmakta olduğu her türlü dokümanı görsel olarak öğrencilere sunabildiği, aşağıda verilen örneklerden görülebileceği gibi, belirtilen ürünlerin tasarımlarında sınırsız seçenek özgürlüğü bulunduğu, neticeten, davalının dava konusu 01.07.2011 tarih ve 2011 04445 sayılı tasarımının davacının delil olarak sunduğu 26.05.2010 ve 27.06.2011 tarihli video görüntülerinde yer alan ürünler karşısında yenilik ve ayırt edici nitelik taşımadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne, davalı adına tescilli 2011/04445-1 sayılı tasarımın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davalıdan harç alınmasına yer olmadığına, 16/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.