MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25/05/2017 tarih ve 2016/100 E. - 2017/243 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 10/05/2018 tarih ve 2017/1662 E. - 2018/501 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacıların “...ve “KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ” gibi “KÜLTÜR” ana unsurlu çok sayıda markaları olduğunu, bu markaların 41. sınıf hizmetler yönünden tanınmış marka niteliğinde kabul edilmesi gerektiğini, davalı şirketin davacıların markalarıyla iltibas yaratan ve onlara tecavüz oluşturan "SWİSS CULTURE COLLEGİATE” ibareli, 41. sınıf hizmetleri içeren marka tescil başvurusuna yapılan itirazın TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, kurum kararının hatalı olduğunu, davalının kötüniyetli hareket ettiğini, markanın coğrafi kaynak belirterek halkı yanılttığını ileri sürerek TPMK YİDK"nin 2015-M-12802 sayılı kararının iptaline ve davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum tarafından yapılan işlemlerin usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, markalar arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede benzerlik bulunmadığını, davalının 30 yıldan uzun süredir eğitim alanında faaliyet gösterdiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, markalar arasında iltibas tehlikesi bulunduğu, davalının çok sayıda marka başvurusunda bulunarak kötüniyetli hareket ettiği gerekçeleriyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bu karara karşı davalılar vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince “KÜLTÜR” ibaresinin 41. sınıf hizmetler yönünden doğrudan tanımlayıcı bir niteliği bulunmadığı, ayırt edici gücünün zayıf olduğu, “KÜLTÜR” ibaresinin davacıların tekeline bırakılamayacağı, bütün olarak başvuru konusu ibare ile redde mesnet markalar karşılaştırıldığında iltibas tehlikesinin bulunmadığı, davalının kötüniyetli olduğunun da sabit olmadığı gerekçeleriyle davalıların istinaf başvurularının kabulü ile ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 16/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.