MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 11. Tüketici Mahkemesince verilen 26.09.2017 tarih ve 2016/553-2017/781 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin davalıdan 11.08.2014 tarihli gidiş, 23.08.2014 tarihli dönüş olmak üzere 4 adet uçak bileti satın aldıklarını, uçağın kalkış saatinden iki saat önce havaalanında olmalarına rağmen işlemlerinin davalının personellerinin yavaş işlem yapmaları ve yeterli sayıda kontuar açılmaması nedeniyle bitirilemediği için uçağa alınmadıklarını, uçağın kapasitesinden fazla bilet satıldığından müvekkillerinin son çağrısının da yapılmadığını, uçağa alınmamaları üzerine 12.08.2014 tarihinde yeni bilet almak zorunda kaldıklarını, TTK’nın 914.maddesi uyarınca davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek, yeni bilet bedeli 7.089,56 TL maddi tazminatın 12.08.2014 tarihinden itibaren; ... ve ... için 500’er TL, çocuklar için 250’şer TL olmak üzere toplam 1.500 TL manevi tazminatın 11.08.2014 tarihinden itibaren işleyen yasal faizi birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, yetki itirazı ile birlikte, müvekkilinin davacıların 11.08.2014 tarihli uçağa binememelerinde kusurunun bulunmadığını, davacıların iddialarının soyut olduğunu, manevi tazminat isteminin koşullarının oluşmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre, davacıların uçuş işlemlerinin tamamlanması amacıyla uçak kalkış saatinden iki saat önce havaalanında bulunmaları ve check-in ve bagaj işlemlerini 45 dakika içerisinde tamamlamaları aksi halinde uçuş haklarının kaybolacağı bilgisinin biletlerde belirtildiği, davacıların havaalanında gelip gelmediklerine ilişkin görüntü kayıtlarının uzun süre saklanmadığı bildirildiğinden bu hususta inceleme yapılamasa da davalı şirketin davacıların iki saat öncesinden havaalanına gelmedikleri yönünde bir savunma ileri sürmediği, ayrıca davacı tanıklarıının da bu hususta beyanda bulundukları, seyahat etmek için bir bedel ödeyen ve iki saat öncesinde edimini yerine getirmek için gelen hatta ertesi güne uçak bileti alan davacıların bagaj ve giriş işlemlerini tamamlamamalarının hayatın olağan akışına uygun düşmeyeceği, davalının yeterli sayıda çalışanı bulunduğunu kanıtlayamadığı, ayrıca 03.02.2017 günlü ve 26 sayılı yazıda davacıların binemedikleri uçağın 189 kişi kapasiteli olup iki boş koltuk ile seferi gerçekleştirdiği, dolayısıyla fazladan bilet de satıldığı, davalının bu eylemleriyle davacıların zarara uğramasına neden olduğu, davaya konu eylemlerin davacıların kişilik haklarını zedelediğinden bahsedilemeyeceği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 7.089,56 TL maddi tazminatın 12.08.2014 tarihinden itibaren işleyen avans faizi ile tahsiline, manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 26.09.2017 tarihi itibariyle 2.270,00 TL"dir. Mahkemece, yapılan yargılama sonunda davacıların toplamda 1.500 TL olan manevi tazminat istemlerinin reddine karar verilmiştir. Bu durumda, davacılar vekilinin temyizine konu dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre davalı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 363,21 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 16/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.