
Esas No: 2016/19875
Karar No: 2020/2918
Karar Tarihi: 19.02.2020
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19875 Esas 2020/2918 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
...
DAVALILAR : 1-) ...
2-) ...
3-) ...
4-)...
5-) ...
6-) ...
7-) ...
8-) ...
9-) ...
10-) ...
11-) ...
12-) ...
13-) ...
14-) ...
15-) ...
16-) ...
17-) ...
18-) ...
19-) ...
20-) ... ADLARINA VEKİLİ AVUKAT ...
21-) ... ADINA VEKİLİ AVUKAT ...
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde kapıcı olarak çalıştığını, çalışmasının sigortaya bildirilmediğini ve ücretinin ödenmediğini, 15.04.2011 tarihinde iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini, ... 16. İş Mahkemesinin 2008/422 esas sayılı dosyası ile davacının part time olarak asgari ücretle çalıştığının tespit edildiğini, mahkemece tespit edilen bu tarihten sonraki çalışmalarının da Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilmediğini, bu nedenle 12.05.2008-20.04.2011 tarihleri arasındaki çalışmasına ilişkin hizmet tespit davasının da açıldığını ve derdest olduğunu ileri sürerek, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini savunmuştur.
Davalı ..., davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında davacının davalı işyerindeki hizmet süresi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya içeriğine göre, davacının sigorta primlerinin yatırılmadığını iddia ederek 12.05.2008 tarihinde açmış olduğu hizmet tespit davasında, davacının 01.10.2000-31.05.2003 ve 01.08.2003-12.05.2008 tarihleri arasında davalı apartman işyerinde part time olarak gününde geçerli asgari ücretle 894 gün süre ile 506 sayılı Yasa kapsamında sigortalı olarak çalıştığının tespitine karar verildiği, kararın Yargıtay 21. Hukuk Dairesi"nin 28.02.2012 tarih ve 2010/7932 esas 2012/2605 karar sayılı onama ilamı ile onanarak kesinleştiği, yine davacı tarafından 12.05.2008 – 20.04.2011 tarihleri arasında davalı apartmanda kesintisiz şekilde çalıştığının tespitine dair 23.05.2011 tarihinde açmış olduğu hizmet tespit davasında, davanın reddine karar verildiği, kararın Yargıtay 21. Hukuk Dairesi"nin 04.03.2014 tarih ve 2013/3324 esas 2014/3797 karar sayılı onama ilamı ile onanarak kesinleştiği anlaşılmıştır. Ne var ki, mahkemece davacının 01.10.2000-31.05.2003, 01.08.2003-20.04.2011 dönemlerinde part-time olarak çalıştığı kabul edilerek dava konusu alacak taleplerine ilişkin hesaplamaların da bu döneme göre yapıldığı görülmektedir. Bu durumda davacının hizmet süresinin, yukarıda belirtilen kesinleşen hizmet tespiti davalarına göre belirlenmesi ve dava konusu alacak taleplerinin de buna göre hesaplanması gerekirken bu hususun göz ardı edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 19.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.