Danıştay 4. Daire 2020/6476 Esas 2021/7734 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/6476
Karar No : 2021/7734

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- … Tekstil İşletmeleri
Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …
2- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek aleyhlerine olan hüküm fıkralarının taraflarca bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, 2012/4 dönemi için verilen muhtasar beyannamede gelir (stopaj) vergisi matrahının yanlış hesaplandığından bahisle 213 sayılı Kanun'un 371. maddesi hükümlerinden yararlanılarak 04/06/2012 tarihinde verilen düzeltme beyannamesine istinaden hesaplanan pişmanlık zammının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesinin temyize konu kararıyla; gecikme zammı ve dolayısıyla pişmanlık zammının hesaplanması bağlamında tahsilatın nakden veya mahsuben yapılmasının bir öneminin bulunmadığı, buna göre uyuşmazlık konusu pişmanlık zammının mahsup yoluyla tahsil edilmesinde hukuka aykırılık bulunmamakla birlikte, söz konusu pişmanlık zammının beyanname üzerinden hesaplanan vergi ile birlikte iadesi gereken vergiye mahsuben ödenmesi nedeniyle, bu tutarın beyannamenin verildiği tarih olan 04/06/2012 tarihine kadar hesaplanması gerektiğinden, dava konusu pişmanlık zammının bu tarihe kadar hesaplanan kısmında hukuka aykırılık, bu tarihten sonra hesaplanan kısmında ise hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Bozma kararı öncesinde verilen ilk kararda da belirtildiği üzere, mahsuben iade alacağının varlığı nedeniyle ödenmesi gereken gelir (stopaj) vergisi doğmadığından ödemenin geciktiğinden bahisle hesaplanan pişmanlık zammının hukuka aykırı olduğu, 52 Seri No'lu Gelir Vergisi Genel Tebliği ve İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığınca verilen dosyada mevcut görüş yazısına göre, fiilen ödenmiş ve mahsup talebinde bulunulmuş vergiler için pişmanlık zammı hesaplanmasının hakkaniyetle bağdaşmayacağı, 252 Seri No'lu Gelir Vergisi Genel Tebliği uyarınca 2012 yılına ilişkin kurumlar vergisi beyannamesinin ilgili satırına iadesi gereken vergilerin yazılması suretiyle nakden ve mahsuben iade talebinin yapılmış olunacağı, dolayısıyla normal vade tarihi itibarıyla mahsuba hak kazanılmış olunması nedeniyle ödemesi geciktirilmiş bir vergiden de bahsedilemeyeceği, mahsup talebinin 04/06/2012 tarihli düzeltme beyannamesi ile değil, bundan önce 2012 yılına ilişkin olarak verilen kurumlar vergisi beyannamesi ile yapıldığı, ancak bu husus dikkate alınmadan karar verildiği, bozmaya uyma kararına göre pişmanlık zammının günlük olarak hesaplanmasının gerekeceği, ancak yasal mevzuatta pişmanlık zammının günlük olarak hesaplanabileceğine ilişkin bir hükmün bulunmadığı belirtilerek, temyize konu kararın aleyhe olan hüküm fıkralarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : 213 sayılı Kanun'un 371. maddesi ve 169 Sıra No'lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği hükümleri uyarınca dava konusu pişmanlık zammının yasal ve yerinde olduğu, pişmanlık zammının günlük olarak hesaplanması mümkün olmadığından düzeltme beyannamesine istinaden tahakkuk ettirilen vergi için 1 aylık pişmanlık zammı hesaplanarak tahsil edilmesi gerektiği belirtilerek, temyize konu kararın aleyhe olan hüküm fıkralarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

DAVACININ SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2.Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, … TL maktu karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4.Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
5.Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 01/12/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.