BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ : ... 9. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
İLK DERECE MAHKEMESİ : ... 29. İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işverenin Rusya’da bulunan şantiyelerinde 08/10/2012-24/09/2014 tarihleri arasında aylık 1.800 USD ücretle kaynak ustası olarak çalıştığı, 3 öğün yemek ve barınma giderlerinin işverence karşılandığı, fazla çalışma, hafta ve genel tatil çalışması yaptığı halde ücretlerinin ödenmediği, iş akdinin işverence haksız ve bildirimsiz feshedildiği iddiası ile kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma, hafta ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalılar vekilleri, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk Derece Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, dosya kapsamı ve toplanan delillere göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf:
Kararı davalılar vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, davalıların istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, hükmü temyiz eden davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında ihtilaf bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut olayda; Davacı haftanın 7 günü 07:00-21:00 saatleri arasında çalıştığını iddia etmiştir.
Davacı tanığı ... saat 08:00 gibi işe başladıklarını saat 18:00-19:00 gibi paydos edildiğini, işin durumuna göre haftada 2 ile 4 gün arasında ve günde 1-3 saat arasında fazla çalışma yaptıklarının olduğunu, bordrolarda fazla mesai sütunu bulunduğunu, ancak yapılan ödemenin maaşına bir etkisinin olmadığını, ayda iki hafta tatili kullandıklarını beyan etmiş, davacı tanığı ...’da 08:00-19:00 saatleri arasında çalıştıklarını, ayrıca her gün 2-3 saat fazla çalıştıklarının olduğunu, bu çalışmanın karşılığının ödendiğini, 15 günde bir izin kullandıklarını beyan etmiştir. Bu dosya ile birlikte incelenen Dairemizin 2020/4961 esas sayılı dosyasında tanık olarak dinlenen davacı ise 08:00-18:00 saatleri arasında çalıştıklarını, nadiren de olsa saat 19:00’a kadar çalıştıklarının olduğunu, yapılan fazla çalışmaların bordroya yansıtıldığı söylense de bordroda bunu fark etmediklerini beyan ettiği görülmüştür.
Dosya kapsamı tanık beyanları, yapılan işin niteliği ve davacının mahkeme huzurunda tanık olarak bulunduğu beyanı birlikte değerlendirildiğinde, işyerinde normal mesainin 08:00-18:00 arası olduğu, saat 18:00’den sonra çalışmaları olsa da davacı ve tanıklarının beyanlarına göre bu bu çalışmaların karşılığının ödendiği anlaşıldığından, davacının 08:00-18:00 saatleri arasında bir hafta 6 gün bir hafta 7 gün çalıştığının, 6 gün çalıştığı haftada dinlenme süreleri hariç haftalık 9 saat, 7 gün çalıştığı haftada dinlenme süreleri hariç haftalık 10,5 saat fazla çalışma yaptığının kabul edilmesi dosya kapsamına daha uygun düşecek olduğu halde, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan İlk Derece Mahkemesi kararının ve bu karara karşı istinaf başvurusunu esastan reddeden Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bozma kararının bir örneğinin ise kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.