MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : Sanıklar ..., ... ve ... haklarında; kasten öldürme suçundan, CMK.nin 223/2-e maddesi uyarınca ayrı ayrı beraat,
Sanık ... hakkında; kasten öldürme suçundan, TCK.nin 81/1, 29/1, 62/1, 53/1-2-3 ve 63. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezasına ilişkin, Kocaeli 3. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 09/02/2018 tarih, 2017/317 esas ve 2018/78 karar sayılı hükmüne karşı, istinaf başvurularının esastan reddine.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Sanık ... hakkında; maktul ...’e yönelik kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ve sanıklar ..., ..., ... hakkında maktul ...’e yönelik kasten öldürme suçlarından verilen beraat hükümlerine karşı istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 22.06.2018 gün ve 2018/781 E. 2018/815 K. sayılı Kararın, sanık müdafiince yasal temyiz süresi geçtikten sonra temyiz edildiği gibi sanık ...’ın cezaevinde hükmün onanması talebini içeren 27.08.2018 tarihli dilekçe verdiği, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/02/2008 tarih ve 2008/1-9/15 sayılı Kararı uyarınca sanık tarafından cezasının onanmasının talep edilmesi hususunun temyizden vazgeçme olarak kabul edildiği anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyiz isteminin REDDİNE karar verilerek katılanlar vekilinin yasal süresinde yapmış olduğu temyiz itirazı ile sınırlı olarak yapılan incelemede,
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 22.06.2018 gün ve 2018/781 E. 2018/815 K. sayılı Kararında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılanlar vekilinin; suçun canavarca hisle işlendiğine ve bu nedenle suç vasfının yanlış belirlendiğine, haksız tahrik indirimi ve takdiri indirim uygulanmaması gerektiğine, beraat eden diğer sanıkların da suça iştirak ettiklerine ve sair sebeplere yönelen temyiz itirazları yerinde görülmediğinden temyiz başvurusunun 5271 sayılı CMK’nin 302/1 maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE, aynı Kanunun 304/1 maddesi uyarınca dosyanın Kocaeli 3. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.04.2019 gününde Üyeler ... ve ...’in karşı oyu ile oy çokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY :
Olay gecesi arkadaş olan sanık ile maktulün, hakkında beraat kararı verilen diğer sanık arkadaşları ile birlikte alkol tükettikleri, bu esnada aldıkları alkolün de etkisiyle aralarında ağız münakaşası yaşandığı, tarafların sanık tarafından kullanılan park halindeki halk otobüsüne bindikleri ve burada da alkol almaya devam ettikleri sırada maktulün sanığa yumruk atması sonrasında orada bulunanlarca maktulün durmakta olan araçtan indirildiği şeklinde gerçekleşen olay sonrasında; sanığın, alkollü olarak sevk ve idaresinde bulunan otobüs ile hareket halindeyken aralarında öldürmeyi gerektirecek bir husumet bulunmayan yaya maktule, önceki tartışmanın etkisiyle kasten otobüsü sürerek ölümüne neden olduğuna dair sanığın savunmasının aksine delil elde edilemediğinden, gerçekleşen eylemde kasten öldürme suçunun manevi unsurunun gerçekleştiğinin şüphede kaldığı, bu nedenle Türk Ceza Hukukunun “Şüpheden sanık yararlanır” genel prensibi gereğince, olayda taksir hükümlerinin değerlendirmesinin yapılması gerekirken yanılgılı gerekçeyle kasten öldürme suçunun işlendiğinin kabulüne dair sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyoruz.