İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/2218 Esas 2019/10055 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2218
Karar No: 2019/10055
Karar Tarihi: 09.05.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/2218 Esas 2019/10055 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, bir sanık hakkında mağdur adına hükmün açıklanması suretiyle ceza verdi. Sanığın temyiz istemi reddedildi ve hüküm onaylandı. Sanığa verilen adli para cezası, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu için temyiz istemi reddedildi. Katılan tarafından yapılan haksız hareketin kimden geldiği net olarak belirlenemediği için sanık lehine haksız tahrik indirimi yapıldı, ancak indeirim oranına ilişkin yanlışlık nedeniyle eksik ceza tayini yapıldı. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin iptal kararı infaz aşamasında göz önünde bulundurulabileceği belirtilerek, bozma nedeni yapılmadı. Kanun maddeleri: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 29. ve 53. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/2218 E. , 2019/10055 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mağdur ...’e karşı kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı REDDİNE,
2) Sanık hakkında katılan ...’a karşı kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Mahkemece, ilk haksız hareket hareketin kimden geldiğinin kesin olarak belirlenemediği gerekçesiyle sanık lehine haksız tahrik indiriminin uygulandığı anlaşılmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken; (1/2) oranında indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından;
Anayasa Mahkemesinin, 24.11.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin iptal kararı infaz aşamasında gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 09.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.