Mahkemesi : İstanbul 19. İş Mahkemesi
Tarihi : 15.05.2014
No : 2013/772-2014/213

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde yetkisizlik kararı vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacının, 30.08.2000-30.10.2013 tarihleri arasında davalı işverene ait dolmuşta şöför olarak çalıştığının tespiti istemli davasında; davacının çalışmasının geçtiği yerin Üsküdar Kadıköy arasındaki yolcu hattı olup İstanbul Anadolu Adliyesi yargı çevresi içinde bulunduğu gerekçesiyle yetkisizlik kararı verilmiştir.
Dava hukuki nitelikçe “Hizmet tespiti” istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanakları 506 sayılı Kanunun 79/10. ve 5510 sayılı Kanunun 86/9. maddeleridir.
506 sayılı Kanunun 134. maddesi ile 5510 sayılı Kanunun 101. maddesi hükmü gereği davanın görülmesinde iş mahkemeleri görevli kılınmış olup, maddelerde yetki yönünden açık bir hüküm bulunmamasından ötürü, 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 5. maddesi gereğince, davaya dava olunanların ikametgahı mahkemesinde bakılabileceği gibi, işçinin işini yaptığı işyeri için yetkili mahkemede de bakılabilir.
Somut olaya gelince, davalılardan H.. İ.."ın yerleşim yeri adresinin Beşiktaş-İstanbul olması karşısında, anılan davalının yerleşim yeri mahkemesinin iş bu davaya bakmada yetkili olduğu ve davacının da seçimlik hakkını kullanarak davalılardan H.. İ.."ın yerleşim yeri mahkemesi olan İstanbul İş Mahkemesinde davayı açtığı belirgindir. Davacının çalışmasının geçtiği yerin İstanbul Anadolu Adliyesi yargı çevresi içinde bulunmasının, davalılardan H.. İ.."ın yerleşim yeri mahkemesinin yetkisini ortadan kaldırmayacağı gözetilmeksizin, işin esasına girilerek yapılacak araştırma sonucunda hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde yetkisizlik kararı verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davacıya iadesine, 23.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.