İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde 10.10.2006-02.11.2012 tarihleri arasında çalıştığını, iş akdinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini, işe girdiği tarihten itibaren haftada bir değişmek üzere gündüz vardiyasında hafta içi 5 gün 08:00-18:00, cumartesi günü 08:00-12:30 saatleri arasında, gece vardiyasında haftanın 6 günü 20:00-08:00 saatleri arasında çalıştırıldığını, dini bayramlar ve yılbaşı dışında kalan resmi ve genel tatillerde çalıştırılmasına rağmen fazla çalışma ve genel tatil ücretinin ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının işten kendisinin ayrılacağını beyan etmesine rağmen işveren tarafından çıkış yapılmış gibi gösterildiğini, davacının kıdem tazminatı ile diğer alacaklarının bir kısmının davacının icra borçları olması nedeniyle icra hesabına, bir kısmının ise davacının banka hesabına yatırıldığını, davacının davalı şirketi ibra ettiğini, hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin imzalı bordro karşılığı banka hesabına yatırıldığını bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş akdinin işverence 4857 sayılı Yasanın 17.maddesine göre feshedildiği ve bir miktar kıdem ve ihbar tazminatının ödendiği konusunda taraflar arasında ihtilaf bulunmadığı, bu nedenle iş akdinin işverence haklı bir neden olmadan feshedildiği, davacının gündüz vardiyasında çalıştığı dönemlerde haftalık 4,5 saat fazla çalışmasının bulunduğu, gece vardiyasında çalıştığı dönemlerde ise haftalık 7,5 saat fazla çalışmasının bulunduğu, raporda belirlendiği üzere genel tatil çalışmaları olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda; davacı çalışma gün ve saatlerini ispat konusunda sadece tanık deliline başvurmuş olup mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının fazla mesai ve genel tatil alacakları davacının bildirdiği tek tanığın beyanına göre hesaplanmıştır. Davalı tanık dinletmediği gibi çalışma saatlerini gösterir işyeri kaydı da sunmamıştır. Davacı tanığı davalı işyerinde 1,5 yıla yakın çalıştığını beyan etmesine rağmen davacının tüm çalışma dönemi için tanık beyanı dikkate alınarak hesaplama yapılmıştır. Tanığın beyanı sadece kendisinin davalı işyerinde çalıştığı dönem için dikkate alınabilir. Bu nedenle mahkemece davacı tanığının davalı işyerindeki çalışma tarihleri belirlenmeli ve davacı tanığının çalıştığı dönemle sınırlı olarak davacının fazla mesai ve genel tatil alacakları hesaplanarak hüküm altına alınmalıdır. Yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 25/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.