MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, fazla çalışma, gece zammı, bayram tatili ücret alacağı, ücret fark alacağı ile yemek yardımı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş, davacı avukatı tarafından duruşma talep edilmiş ise de; HUMK.nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi. gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı belediyede itfaiye şoförü olarak çalıştığını, 24 saat çalışıp 48 saat dinlendiğini, fazla çalışmalarının, Toplu İş Sözleşmesinden doğan alacaklarının ödenmediğini iddia ederek, fazla çalışma, gece zammı, bayram tatil ücreti, ücret farkı ve yemek yardımı alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının alacaklarının bulunmadığını, ücret farklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, fazla çalışma süresinin hesabı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda davacı 24 saat çalışma, 48 saat dinlenme sistemine göre çalışmakta olup fazla çalışma ücreti talebinde bulunmuştur.
Bilirkişi, davacının günde 4 saat ara dinlenme süresinin mahsubuyla 20 saat çalıştığını, yasal çalışma süresinin aşan günlük 9 saat fazla çalışma yaptığını belirterek, davacının talebini de nazara alarak aylık 70 saatten fazla çalışma ücretini hesaplamış, mahkemece rapor doğrultusunda karar verilmiştir.
Dairemizin Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen uygulamasına göre 24 saat çalışma hallerinde günlük 14 saatin mesaide geçtiği kabul edilmelidir (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 05.04.2006 gün 2006/9-107 Esas, 2006/144 Karar). 4857 Sayılı İş Kanunu’nun 63. Maddesinde günlük çalışma süresi 11 saatle sınırlandırılmış olmakla 11 saati aşan çalışmanın karşılığı fazla çalışma olarak ödenmelidir.
Bu ilke kararı uyarınca davacının fazla çalışma ücretinin hesaplanarak hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.06.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.