MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


YARGITAY KARARI


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 05/05/2008-23/06/2012 tarihleri arasında en son net 1.030 TL aylık ücretle çalıştığını, 2009 yılına kadar sürekli 08 ila 20 saatleri arasında haftanın 6 günü günde 12 saat çalıştığını, haftada bir gün ise 08 ila 22 saatleri arasında çalıştığını, Ocak/2009 tarihinden itibaren ise çalışma saatlerinin 08 ila 19 arası olduğunu ve haftada yine bir gün 08 ila 22 saatleri arasında çalıştığını, 2010 yılı sonu itibariyle ise de, çalışma saatlerinin 08 ila 17.30 arasına çekilmesine rağmen Çarşamba ve Cumartesi günleri halk günü olması nedeniyle 08 ila 19 arasında ve yine haftada bir gün 08 ila 22 saatleri arasında çalıştığını, dini bayramlarda sadece bir gün çalışmadığını, resmi bayram ve genel tatillerde çalıştığını, yıllık izinlerinin bir kısmını kullanmadığını ve işveren nezdinde kullanılmayan 32 günlük izin hakkı bulunduğunu, iş akdinin davalı işveren tarafından haksız şekilde feshedildiğini ancak müvekkilinin almaya hak kazandığı tazminat ve bir kısım işçilik alacaklarının davalı işveren tarafından ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile ücret, fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının müvekkili şirkette 28/05/2008-25/06/2012 tarihleri arasında çalıştığını, fazla mesai iddialarının doğru olmadığını, mağazalarda çift vardiya usulü ile çalışıldığını ve fazla çalışma olması durumunda bordrolara yansıtıldığını, resmi ve dini bayramlarda çalışılmadığını, yasal çalışma düzeninin uygulandığını, davacının yıllık izinlerini kullandığını, yasal haklarının banka hesabına ödendiğini, davacının ... Noterliğinden keşide edilen 10/04/2012 tarih ve 08121 yevmiye sayılı ihtarname ile gerçek dışı birtakım iddialarla talepte bulunduğunu, davacı fiilen işe gelmediği için 25/06/2012 tarihinde gerekli işlemlerin yapıldığını, işe gelmeyerek iş akdini haksız olarak feshettiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, iş akdini eylemli olarak davacının feshettiği iddiasında olan davalının devamsızlık veya terk tutanaklarını ibraz etmediği, bu haliyle işi terk olgusunu ispatlayamadığı, davacının iş akdinin işveren tarafından haklı bir neden olmaksızın sona erdirildiği gerekçesi ile toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, ücret alacağının dava açıldıktan sonra ödendiği gerekçesiyle ücret alacak talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına, diğer taleplerin ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Hükme esas raporu hazırlayan bilirkişi tarafından kıdem tazminatının net 6.334,02 TL olarak hesaplanmasına rağmen mahkemece kıdem tazminatı hüküm altına alınırken bu rakam yerine net 6.382,46 miktarının yazılması hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Kanunu"nun geçici 3/2 maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK"un 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının birinci bendinde kıdem tazminatı miktarı olarak yer alan “… 6.382,46 …” rakamının hükümden çıkartılarak, yerine “… 6.334,02 …” rakamının yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 28.09.2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/ 8 K. sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, nisbi temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.