Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın idaresindeki otomobiliyle, meskun mahalde, gündüz vakti, asfalt kaplama yolda seyri sırasında, dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiği esnada, aracının sol ön kısımlarına gidiş yönüne göre, sol taraftan gelmekte olan motosikletin ön kısımlarının çarpmasıyla, sanığın kavşağa yaklaşmasına karşın hızını azaltmayarak, tali kusuruyla katılanlardan birinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, diğerinin ise vücudundaki kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarını 4. dereceden etkileyecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin eksik araştırma yapıldığına, müvekkilinin aracın sürücüsü olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 08/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.