Mahkemesi : Adana 7. İş Mahkemesi
Tarihi : 08/01/2015
Numarası : 2014/870-2015/4

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı Bakanlık vekili tarafından istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı Bakanlık vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı şirket vekili, davalı sendikanın başvurusu üzerine diğer davalı Bakanlıkça sendika lehine 19.09.2014 tarihinde olumlu yetki tespiti kararı verildiğini, ancak yetki tespitinde davacı şirkete ait 1072993.001 ve 1278524,034 sicil numaralı iki iş yerinin dikkate alınarak işletme düzeyinde TİS için yetki verildiğinin anlaşıldığını, davacı şirketin İstanbul"daki işyerinin aynı iş kolunda ayrı bir işyeri olmayıp büro hizmetlerinin yürütüldüğü Adana"daki işyerinin eklentisi niteliğinde olduğunu iddia ederek olumlu yetki tespitine ilişkin bakanlık tespitinin iptalini talep etmiştir.
Davalı Bakanlık vekili, davanın süresinde açılmaması nedeni ile reddi gerektiğini, esas açısından ise Bakanlık işleminin yasaya uygun olduğunu, İstanbul"daki ve Adana"daki iki işyerinin tek işyeri sayılmasının mümkün olmadığını beyanla davanın reddini istemiştir.
Davalı sendika vekili, 20.11.2014 tarihli cevap dilekçesinde, ortada bağımsız, ayrı ayrı tescil edilmiş iki ayrı işyeri bulunduğunu, bu nedenle Bakanlığın tespit kararının yerinde olduğunu, davalı sendikanın 92 işçiden 65"inin üyesi olması nedeni ile herhalde yeterli çoğunluğu sağladığını beyanla davanın reddini istemiş; 09.12.2014 tarihli dilekçesinde ise, davacı şirketin işyerinde çalışan işçi sayısı ile sendikalı işçi sayısına itirazı olmadığını, 92 işçiden 65 işçinin sendika üyesi olması nedeni ile sendikanın işyeri ya da işletme düzeyinde gerekli çoğunluğu sağladığını, bu nedenle bu hususa itiraz etmeyen şirketin işletme olmadığı yönündeki beyanını kabul ettiklerini belirtmiştir.
Mahkemece, davalı sendikanın kabulü nedeni ile başkaca araştırma yapılmadan davacı şirkete ait işletme Toplu İş Sözleşmesi yetkisine esas alınan İstanbul"daki işyerinin Adana"daki işyerine bağlı işyeri niteliğinde olduğu, bağımsız bir işyeri niteliğinde bulunmadığı bu şekilde davacı şirkete ait işyerlerinin işletme niteliğine haiz olmadığı gerekçesi ile Bakanlığın olumlu yetki tespit işleminin iptaline karar verilmiştir.
Davalı Bakanlığın genel bütçeye dahil kuruluşlardan olup 492 sayılı Harçlar Kanununun 13/j maddesine göre harçtan muaf olduğu halde harçla sorumlu tutulması hatalı olmuştur.
Ne var ki, bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; hükmün; “Alınması gereken” sözcükleri ile başlayan harca ilişkin paragrafındaki “davalılardan müştereken ve müteteselsilen” sözcüklerinin çıkarılarak yerine; “davalı Ç.. B.."nın harçtan muaf olması nedeni ile diğer davalı sendikadan” sözcüklerinin; “Davacı tarafından yapılan” sözcükleri ile başlayan yargılama giderlerine ilişkin paragrafındaki “toplam 93,40 TL yargılama giderinin” söz dizisinden sonra gelmek üzere “davalı Ç.. B.."nın sorumluluğu 43,00 TL ile sınırlı olmak kaydı ile” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, 03/03/2015 gününde oybirliğiyle KESİN olarak karar verildi.