MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : 1-Sanık ... hakkında; 5237 sayılı TCK"nın 151/1, 62/1, 53, 58. maddeleri uyarınca 3 ay 10 gün hapis
2-Sanık ... hakkında; 5237 sayılı TCK"nın 151/1, 62/1. maddeleri uyarınca doğrudan verilen 2.000,00 TL adli para cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ile sanığın, aynı cadde üzerinde ve birbirine yakın benzer faaliyette bulunan işyerlerinin olduğu, olay tarihinde ..."ın azmettirmesi üzerine sanık ..."un, sevk ve idaresindeki araçla kasten, katılana ait işyerine çarparak giriş kapısı ve menteşe bölümüne zarar verdiği, böylelikle sanıkların mala zarar verme suçunu işledikleri iddia ve kabul olunan olayda;
1-) Sanık ... yönünden yapılan incelemede;
Hükmolunan cezanın miktarına göre karar tarihi itibariyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmaması karşısında, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-) Sanık ... yönünden yapılan incelemede;
Katılan beyanı, sanıkların savunmaları, bilirkişi raporu, kolluk tutanakları ve diğer deliller nazara alındığında sanığın atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı deliller elde edilemediğinden beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
1- 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinde; önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi hâlinde, tekerrür hükümlerinin uygulanacağı, bunun için cezanın infaz edilmiş olmasının gerekmeyeceği, tekerrür hükümlerinin, önceden işlenen suçtan dolayı beş yıldan fazla süreyle hapis cezasına mahkûmiyet hâlinde, bu cezanın infaz edildiği tarihten itibaren beş yıl, beş yıl veya daha az süreli hapis ya da adlî para cezasına mahkûmiyet hâlinde ise, bu cezanın infaz edildiği tarihten itibaren üç yıl geçtikten sonra işlenen suçlar dolayısıyla uygulanamayacağının hüküm altına alındığı dikkate alınarak ve tekerrüre esas alınan İnegöl Asliye Ceza Mahkemesinin 2005/331 esas, 2005/504 karar sayılı kararının, Mahkemenin 22/11/2011 tarihli yazısına göre 23/06/2006 tarihinde infaz edildiği, tekerrüre esas alınan diğer hükmün ise, doğrudan verilen adli para cezası olup, miktar itibariyle kesin olduğu, bu nedenle tekerrüre esas olmadığı, kaldı ki 19/11/2007 tarihinde infaz edildiği nazara alındığında ikinci suçun 3 yıllık süre içerisinde işlenmediğinin anlaşılması karşısında usul ve kanuna aykırı olarak sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi, kabule göre de; tekerrüre esas olan suçlardan en ağırının tekerrüre esas alınması gerekirken her iki mahkumiyet hükmünün de kararda tekerrüre esas olarak gösterilmesi,
2-TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmekle beraber, maddenin (b) fıkrasında yer alan "ve diğer siyasi hakları kullanmaktan" şeklindeki ibarenin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle bu husus ve TCK’nın 53. maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,18/10/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.