MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 09/07/2015 gününde verilen dilekçe ile kamu zararının istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 25/02/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kamu zararının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, 2005-2009 yılları arasında ... görevi yapmış olan davalının 5355 sayılı Kanun"da öngörülmediği halde birlikten yersiz olarak maaş aldığını ileri sürerek haksız olarak ödenen bu maaşın davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, kişi borcuna dayalı açılan davanın 5355 sayılı yasanın 22/2. maddesinde belirlenen usul izlenmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir .
5355 sayılı Mahalli İdare Birlikleri Kanunu"nun 22/6. maddesinde; ""Köylere hizmet götürme birliklerinin birlik meclisleri hariç olmak üzere, birlik meclisi ile birlik encümeninin başkan ve üyelerine meclis ve encümen toplantılarına katıldıkları her gün için birlik başkanına (5000), encümen üyelerine (2000), meclis üyelerine (1500) gösterge rakamının Devlet memurları için belirlenen aylık katsayı ile çarpımı sonucu bulunacak tutarı geçmemek üzere, birlik meclisi tarafından belirlenecek miktarda huzur hakkı ödenebilir. Ancak, huzur hakkı ödenecek gün sayısı, bir yıl içinde yirmi dört günü geçemez. "" hükmü yer almaktadır.
5355 sayılı Kanunda birlik yönetiminde yer alan kişilere maaş ödeneceği yönünde bir hüküm bulunmasa da yukarıda belirtildiği üzere huzur hakkı ödenebileceği hüküm altına alınmıştır. Mahkemece, konusunda uzman bir bilirkişiden rapor alınarak davalının görev süresi boyunca davalıya ödenmesi gereken huzur hakkı bulunup bulunmadığı kayıtlar incelenerek belirlendikten sonra bu tutarın davalıya ödenip ödenmediği de araştırılarak, böyle bir ödeme yapılmamış ise bu tutar yersiz ödenen maaş toplamından düşülerek davalıdan istenebilecek maaş tutarı net olarak belirlenmelidir. Bu durumda, yetersiz gerekçe ile işin esası incelenmeksizin hüküm tesis edilmesi doğru görülmemiş kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.