MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 30/09/1988-16/10/1998 tarihleri arasında çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde temyiz talebinin HUMK 432. Maddesi uyarınca reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R

Temyiz isteminin yerel mahkemece reddine dair 13.07.2016 Tarihli ek kararın temyizen incelenmesinin davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Temyiz olunan karar temyiz isteminin reddine ilişkindir.
Somut olayda; hüküm, mahkemece 28.01.2016 Tarihinde taraf vekillerinin yokluklarında verilmiş olup gerekçeli karar davacı vekiline 03.05.2016 Tarihinde tebliğ edilmiş, ancak davacı vekili 8 günlük temyiz süresini fazlasıyla geçirerek temyiz dilekçesini 19.05.2016 Tarihinde sunmuştur. Mahkemece; süresinde olmadığından 13.07.2016 Tarihli Ek Karar ile temyiz talebinin reddine karar verilmiş ve davacı vekili temyizin reddi kararını süresinde temyiz etmiştir.
O halde; 8 günlük temyiz süresi fazlasıyla geçtiğinden davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 13.07.2016 Tarih ve 2015/67 E, 2016/33 K sayılı Ek Kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 13.07.2016 Tarih ve 2015/67 E, 2016/33 K sayılı Ek Kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 09.04.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.