MAHKEMESİ : Nevşehir 1.Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/12/2012
NUMARASI : 2010/294-2012/414

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, yaşlılık aylığı için bağlanması gereken sigortalılık ve prim ödeme gün sayısını tamamladığı için kendi isteği ile işten ayrıldığını ileri sürerek, kıdem tazminatı ile izin, fazla çalışma, hafta ve genel tatil alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, pansiyon işi yaptıklarını, davacının temizlik ve bahçıvan işleri ile uğraştığını mazeretsiz işe gelmemesi sebebi ile iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacı ve davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı temyizi yönünden;
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi uyarınca yürürlüğü devam eden mülga 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14. maddesi 5. bent hükmüne göre, işçinin emeklilik konusunda yaş hariç diğer şartları yerine getirmesi halinde kendi isteği ile işten ayrılması imkanı tanınmıştır. Başka bir anlatımla, sigortalılık süresini ve pirim ödeme gün sayısını tamamlayan işçi, yaş koşulu sebebiyle emeklilik hakkını kazanmamış olsa da, işyerinden anılan bent gerekçe gösterilmek suretiyle ayrılabilecek ve kıdem tazminatına hak kazanabilecektir.
Somut olayda, Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından düzenlenen 25.08.2010 tarihli belgede, davacının 1475 sayılı Kanun gereği yirmidört yıl yirmidört gün ve 5515 gün primi bulunduğu kırkdokuz yaşını ikmal ettiğinde aylık bağlanacağı belirtilmiştir. Davacı ihtarname ile görev süresinin dolması sebebiyle 01.07.2010 tarihinde fiilen işten ayrılmış ve kanunun kendisine tanıdığı hakkı kullanmıştır. Kanunda tanınan bu hakkın amacı, işyerinde çalışarak yıpranmış olan ve bu arada sigortalılık yılı ile prim ödeme süresine ait yükümlülükleri tamamlamış olan işçinin, emeklilik için bir yaşı beklemesine gerek olmadan iş sözleşmesini aktif sonlandırabilmesine imkan tanımaktır. Bu sebeple, kıdem tazminatı alacağı bakımından davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
2-Davalı temyizi yönünden;
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda bahçıvan olarak çalışan ve ve otel işlerine bakan davacının yılda dört ay ve günde beş saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Dosya kapsamı, tanık beyanları ve delil durumuna göre davacının yılda dört ay Yargıtay uygulamalarına uygun olarak günde üç saat ile sınırlı olmak üzere fazla çalışmasının hesaplanması dosya içeriğine daha uygun düşecektir. Belirtilen yön gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.