MAHKEMESİ : Ankara 15. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/02/2014
NUMARASI : 2012/649-2014/113

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin pazar ve resmi tatillerde dahil olmak üzere günlük 10 saat çalıştığını, günde 2,5 saat fazla mesai yaptığını belirterek fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Türkiye Kömür İşletmeleri vekili, müvekkili kurumun asıl işveren olmadığını, ihalenin konusunun yapım işi niteliğinde olduğunu, asıl işveren alt işveren ilişkisinin bulunmadığını, bu işin istisna sözleşmesi olduğunu, davacının alacak miktarını net belirtmediğini, davacının kurumun işçisi olmadığından fazla mesai alacağından sorumlu olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Ö. Madencilik San.ve Tic. A.Ş. vekili, davacının belirttiği saatlerde çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, davacının herhangi hak ve alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının haftalık 9 saat fazla çalışmasının bulunduğu, davacının ücretinin fazla çalışma ücretine dahil edilerek ödenmesinin ücretinden fazla çalışma alacağı kadar eksiltme yapılması anlamına geldiğini, davacının bu şekilde düzenlenen bordroları imzalayarak ücretini almasının sözleşmedeki esaslı değişikliği kabul ettiği ne de fazla çalışma ücretinin ödendiği anlamına gelmeyeceği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır.
Davacı günlük 10 saat çalışma ile günlük 2,5 saat fazla mesai yaptığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise davacının belirttiği sürelerde çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu belirtmiştir. Bilirkişi kök raporunda; davacı tanık beyanlarına göre davacının ara dinlenme dahil 11 saat çalıştığını, 1 saatlik ara dinlenme ile haftalık 12 saat fazla mesai yaptığını tespit etmiştir. Davalı taraf, bilirkişi raporuna itiraz dilekçesi ile davacının dava dilekçesinde günlük 10 saat çalıştığını iddia etmesine rağmen günlük çalışma saatinin 11 saat olarak dikkate alınmasının hatalı olduğunu ileri sürmüştür. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi ek raporunda davalı tarafın bu itirazına göre davacının günlük 10 saat çalıştığı kabul edilerek 1 saat ara dinlenmesinin düşümü ile davacının haftalık 9 saat fazla mesai yaptığı tespit edilmiştir. Davacı tanıkları günlük fiilen 10 saat çalıştıklarını beyan etmişlerdir. Davacının dava dilekçesi incelendiğinde günlük 10 saat çalıştığını, günde 2,5 saat fazla mesai yaptığını beyan ettiği anlaşılmaktadır. Bu beyana göre davacının günlük 10 saat çalışma olarak belirttiği sürenin ara dinlenmenin düşümü ile bulunan fiili çalışma süresi olduğu anlaşılmaktadır. Tüm dosya kapsamı ve tanık beyanlarına göre davacının haftalık 12 saat fazla mesai yaptığının kabulü gerekir. Mahkemece haftalık 9 saat üzerinden davacının fazla mesai alacağına hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 30.04.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.