Tekrdağ Ceza Kararları - Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6005 Esas 2020/2397 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6005
Karar No: 2020/2397
Karar Tarihi: 19.02.2020

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6005 Esas 2020/2397 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık, daha önceden tanıdığı bir kişiden aldığı telefonu geri vermek amaçlı aldığı halde, telefonu iade etmemesi nedeniyle \"güveni kötüye kullanma\" suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, yapılan uzlaşma sonucu sanığın suçundan dolayı düşme kararı verilmesi gerektiği göz önünde bulundurulmadığından, mahkeme kararı bozulmuştur. Kararda TCK'nın 155/1, 50/1-a, 52/2 maddeleri ile 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesine atıfta bulunulmuştur. TCK'nın 155/1 maddesi \"güveni kötüye kullanma\" suçunu tanımlarken, 50/1-a maddesi ise cezasını belirlemektedir. 52/2 maddesi ise cezada indirim yapılması durumunu düzenlemektedir. CMUK'nın 321. maddesi ise bozma kararını içermektedir.

15. Ceza Dairesi 2018/6005 E. , 2020/2397 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 50/1-a, 52/2 maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, daha önceden mahalleden tanıdığı olan katılana ait cep telefonunu görüşme yapıp geri vermek üzere aldığı; ancak telefonu alarak olay yerinden uzaklaştığı ve telefonu katılana iade etmediği, bu surette güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
Mahkemece, dairemizin bozma ilamı sonrası yapılan yargılama sırasında 03/04/2018 tarihinde düzenlenen uzlaşma raporuna göre uzlaşmanın edimsiz olarak sağlandığının belirtilmesi karşısında, “uzlaşma sağlanması nedeniyle düşme kararı verilmesi” gerektiği gözetilmeksizin, yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.