MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/12/2016 tarih ve 2014/374 E- 2016/581 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 06/06/2018 tarih ve 2018/19 E- 2018/664 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili ve davalı TPMK vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirket tarafından 07.06.2013 tarihinde başvurusu yapılan 2013/04489-1 sıra nolu kek ve 2 ile 3 sıra nolu ambalaj tasarımlarına, müvekkiline ait 2012/04598 sayılı tasarım ile aynılık derecesinde benzer olduğu, tasarımın yenilik niteliğini taşımadığı gerekçeleriyle müvekkili tarafından yapılan itirazın, diğer davalı TPMK"nın 14.05.2014 tarihli 2014/T-360 sayılı YİDK kararıyla reddedildiğini, oysa dava konusu 2013/04489-1, 2 ve 3 numaralı tasarımların, müvekkilinin tasarımının taklidi olduğunu ve iptalinin gerektiğini ileri sürerek YİDK."nın anılan kararının iptaline, diğer davalı tasarımlarının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacı tasarımları ile müvekkili tasarımlarının bilgilenmiş kullanıcı nezdinde farklı olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, dava konusu 2013/04489-1 sıra nolu kek tasarımının davacı tasarımı karşısında, sadece üst süsleme elemanında farklılaştığı, bu farklılığın da küçük ayrıntıda olup, 1 numaralı tasarımın yeni ve ayırt edici olmadığı sonucunu değiştirmeyeceği, 2013/04489-2 ve 3 sıra nolu tasarımların ise ambalaj tasarımı olup, her ne kadar ortasında davacı tasarımı ile benzer bulunan 2013/04489-1 numaralı kek tasarımını içerse de bir bütün olarak ele alındığında, davacı tasarımı karşısında ambalaj zemini, desen ve grafik öğeler, ambalaj üzerindeki özgün yazım stili gibi bir çok farklı unsur içermesi karşısında, yeni ve ayırt edici olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, YİDK"nın 2014-T-360 nolu kararının kısmen iptali ile davalıya ait 2013/04489 nolu tasarımın 1 nolu istemlerinin hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine, fazlaya dair istemlerin reddine karar verilmiştir. Karara karşı taraf vekillerince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile taraf vekillerinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı TPMK vekili temyiz etmiştir.
1- Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre davacı vekilince yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava, endüstriyel tasarım başvurusuna yapılan itirazın reddine dair YİDK kararının iptali ve tasarımın hükümsüzlüğü istemine ilişkindir. İlk Derece Mahkemesince, yukarıda özetlendiği şekilde davanın kısmen kabulüne dair karar verilmiş, taraf vekillerinin istinaf istemi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince istinaf istemlerinin esastan reddine karar verilmiştir. Ancak, İlk Derece Mahkemesince, davacı tarafın TPMK nezdindeki itiraza dayanak önceki tarihli 2012/4598 sayılı endüstriyel tasarımı mesnet alınarak davalı tarafa ait 2013/4489 - 1 sayılı tasarım ile ilgili YİDK kararının kısmen iptali ile tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmiş ise de, “kubbe” şeklinin anonim bir şekil unsuru olması nedeniyle kurabiyeler yönünden herhangi bir ayırt ediciliği bulunmadığı gibi incelik - kalınlık, uzunluk - kısalık gibi ölçütlerin de tasarımın ayırt ediciliğine bir etkisi bulunmamaktadır. Ayrıca kesilmiş kurabiye içinde görünen kısmın nihai kullanım (piyasaya sunma) sırasında görünecek kısımlardan olmaması nedeniyle koruma kapsamının belirlenmesinde bir etkisi bulunmamaktadır. Bu durumda davacı tasarımının tek ayırt edici unsurunun kurabiye üstündeki süsleme olduğu, davacı tasarımında üst süslemenin “yıldız” şekli olduğu, davalı tasarımında ise “kalp” şeklinin bulunduğu, bu şekillerin birbirlerinden tamamen farklı görünümü haiz olması nedeniyle mevcut deliller karşısında davalı tarafa ait 2013/4489 – 1 sayılı endüstriyel tasarımın da yeni ve ayırt edici olduğunun kabulü gerekirken hatalı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün açıklanan nedenlerle mümeyyiz davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının davalı TPMK yararına BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalı TPMK"ya iadesine, 02/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.