MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 21.02.2017 tarih ve 2015/849-2017/114 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı ...de 28.03.2003 tarihinde yönetim kurulu üyesi olarak göreve başladığını, beş yıl yönetim kurulu üyeliği, 2,5 yıl genel müdürlük ve bir buçuk yıl danışmanlık statüsünde çalıştığını, Nisan 2010 tarihinde verimsiz çalışıyor gerekçesiyle işine haksız yere son verildiğini, kıdem-ihbar tazminatları ile izin parası ve yol parasının ödenmediğini, aldığı maaşların dahi geri verilmesi için hakkında dava açıldığını, davalı şirket içerisinde tenzili rütbe yapmak suretiyle itibarıyla oynanarak psikolojik baskı kurulduğunu, davalı şirketin alt kuruluşu olan diğer davalı ... Bina Yön. Org. San. Tic. Ltd. Şti."ne pasif bir göreve göndermek suretiyle hem madden hem de manen müvekkiline zarar verdiğini, müvekkilinin en son aldığı ücretin net 3.000,00 TL olduğunu beyanla kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yol masrafı, vergi iadesi, tasarrufu teşvik primi ve işsizlik ücretinden oluşan işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... Bina Yön. Org. San. Tic. Ltd. Şti. vekili, davacıyla 01.04.2009-05.10.2009 tarihleri arasında danışman olarak belirli süreli hizmet sözleşmesi imzalandığını, sözleşmenin belirli süreli olmasından dolayı kıdem ve ihbar tazminatı talep edilemeyeceğini, müvekkili şirketin davacının kalan hizmet süresine ilişkin kanuni haklarını ödeyerek iş sözleşmesini 05.10.2009 tarihinde feshettiğini ve davacının hiçbir alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı ... ve İşletme A.Ş vekili, davacının 28.03.2003-25.03.2008 tarihleri arasında yönetim kurulu üyeliği yaptığını, yönetim kurulu üyeleri ile şirket arasında vekalet ilişkisi olduğunu, davacının 25.03.2008 tarihinde istifa ettiğini beyanla davacının yerinde olmayan alacak taleplerinin ve davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu alacakların kıdem tazminatı, izin ücreti, ihbar tazminatı, yol masrafı ve vergi iadesi alacağı olduğu, bu taleplerin İş Kanunu kapsamında işçi ve işveren arasındaki ilişkiden kaynaklı olabileceği, davacı ile davalılar arasında işçi-işveren ilişkisinin olmadığının Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin bozma ilamında açıka ifade edildiği, tüm bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde davacının davalılara karşı işçi sıfatında olmaması nedeniyle İş Kanunu"ndan kaynaklı alacakları talep edemeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin göreve ilişkin bozması ile taraflar arasında işbu davada talep olunan işçilik alacaklarına konu olabilecek iş sözleşmesinin bulunmadığının tespit edilmiş olmasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 02/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.