MAHKEMESİ : Ankara 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 10/12/2013
NUMARASI : 2013/1164-2013/1599

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkili işçiye iş sözleşmesinin sonlandırılması sebebiyle, işyerinde uygulanan Personel Yönetmeliğinin 91. maddesine göre, kıdem tazminatının her yıl için otuzbeş günlük ücret üzerinden ödenmesi ve ihbar tazminatı ödenmesi gerekirken, işverence kıdem tazminatının eksik ödendiğini, ihbar tazminatının ise ödenmediğini, ayrıca ikramiye alacağının bulunduğunu beyanla, fark kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücreti ve ikramiye alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, öncelikle zamanaşımı itirazında bulunarak, davacının kendi isteğiyle emekli olarak işten ayrıldığını, davacının bahsi geçen yönetmelik hükümlerinin yararlanamayacağını, ayrıca sözkonusu yönetmelik hükümlerinin değiştirildiğini, işçinin dava konusu edilen alacaklara hak kazanmadığını belirterek, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Mahkemece verilen kısa kararda, sadece “davacının bakiye kıdem tazminatı farkı alacağı bulunduğu kanıtlanamadığından davanın reddine” karar verildiği halde, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, “1-Davacının bakiye kıdem tazminatı farkı alacağı bulunduğu ispatlanamadığından davanın reddine, 2-Net 4019,63 TL fazla çalışma ücretinin 50,00 TL"sinin dava tarihi olan 29.01.2010 tarihinden bakiye 3.969,63 TL"sinin ise ıslah tarihi olan 05.12.2012 tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, 3-Davacının ihbar tazminatı, ikramiye alacağı isteminin reddine” yazılmıştır.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 10.04.1992 tarihli ve 1991/7 esas, 1992/4 kararı gereğince bozma sebebidir. Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda, fazla çalışma ücreti alacağı, ihbar tazminatı ve ikramiye alacağı yönünden çelişki açık olduğundan kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 06.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.