MAHKEMESİ : Ankara 15. İş Mahkemesi
TARİHİ : 20/02/2013
NUMARASI : 2011/1039-2013/107

Hüküm süresi içinde davalı H.. R.. avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız şekilde işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, genel tatil ve ücret alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı H.. R.. vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir. Somut olayda, mahkemece, davacının, çalışma süresine göre yıllık ücretli izin hakkının hiç kullandırılmadığı kabul edilerek alacakların hesaplandığı bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulmuş ise de, karar, dosya içeriğine uygun düşmemektedir. Davalı H.. R.. vekilinin, birleşen dosyaya karşı yasal süresinde sunmuş olduğu cevap dilekçesi ekinde, davacının yıllık izin kullandığına dair imzalı belgeler sunduğu ancak mahkemece, bunların değerlendirilmediği anlaşılmıştır. Yapılacak iş, davalı üniversite vekilinin yıllık izne dair sunduğu belgeler değerlendirilerek, kullanılan yıllık izinleri mahsup etmek, bu hususta bilirkişiden ek rapor almak ve oluşacak sonuca göre karar vermekten ibaret iken, yazılı şekilde eksik inceleme karar verilmesi isabetsizdir.
3-Davalı H.. R.."nün, 2547 sayılı Kanun"un 56/a-b. maddesi yollaması ile Harçlar Kanunu"nun 13/j. maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu dikkate alınmaksızın, üniversitenin karar ve ilam harcından sorumlu tutulması da hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, 06.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.