MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının başka bir işyerinden emekli olduktan sonra davalı şirket bünyesinde 2004-2012 yılları arasında şoför olarak ... ve ... şubelerinde çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız feshedildiğini, davacının ücretinin net 1.500,00 TL olduğunu, işyerinde haftada 7 gün 08.00-18.00 saatleri arasında çalışıldığını, ancak bu saatleri aşan çalışmalarının olduğunu, dini ve milli bayramlar ile resmi tatillerde çalıştığını ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, izin ücreti , genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti , fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, yetki itirazında bulunduklarını, davacı ile yapılan 01.01.2012 tarihli Şoförlü Taşıt Kira Sözleşmesine göre davacının kendi adına tescilli aracını kiraya vermek suretiyle (kiraya verdiği) aracın şoförü olarak davalı şirkette çalışmayı taahhüt ettiğini, sözleşme gereğince maaş, ücret ve hak edişlerin yine aracın sahibi tarafından karşılanacağının kararlaştırıldığını, bu sebeple davacının herhangi bir hak ve alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Somut uyuşmazlıkta davacı davalıya ait işyerinde işçi olarak çalıştığını, davalı ise davacının taraflar arasındaki şoförlü taşıt kiralama sözleşmesine göre işçi olmayıp kiraya veren olduğunu savunmuştur. Mahkemece tanık anlatımlarına itibar edilerek davacının 31/12/2004-01/05/2012 tarihleri arasında bir iş sözleşmesine dayalı olarak davalıya ait işyerinde çalıştığının kabulü ile buna göre hesaplanan alacaklar hüküm altına alınmıştır. Ne var ki, dosya kapsamında bulunan taşıt kira sözleşmesinin tarihi 01/01/2012 tarihidir. Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre davacının sadece 2011-2012 yılları arasında davalı şirkete ait işyerinde çalışması görülmekte olup, bu tarihten önceki dönemlerde farklı işyerlerinde çalışması bulunduğu tespit edilmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davalının 01/01/2012 tarihli taşıt kira sözleşmesini ibraz ettiği, ancak tanık anlatımları, davacının Sosyal Güvenlik Kurumu kaydından 03/01/2011 tarihi itibariyle davalı bünyesinde çalışmasının görüldüğü, davalının çalışma süresine açık itirazının olmadığı gerekçesiyle davacının 31/12/2004-01/05/2012 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde çalıştığı kabul edilmiş ise de, yetersiz inceleme ve araştırma ile bu sonuca varılması yerinde değildir. Tanık anlatımlarına göre davacının davalıya ait işyerinde yaklaşık 8 yıl çalıştığı kabul edilmiştir. Ancak beyanına itibar edilen davacı tanıkları husumetlidir. Kaldı ki, tanıkların davacı ile aynı işyerinde çalıştıkları süre 2010-2011/2013 yılları arasındaki dönemdir. Bunun yanında, Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre davacının başka işyerlerinde çalışması tespit edilmekte olup, bu işyerlerinin davalı şirket ile herhangi bir bağı bulunup bulunmadığı da açıklığa kavuşturulmamıştır. Davacının çalışma süresine ilişkin yeterli araştırma ve inceleme yapılmadan yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak karar verilmesi hatalıdır.
2-Davacı dilekçesinde iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız feshedildiğini ileri sürmüş, davalı ise cevap dilekçesinde, taraflar arasındaki ilişkinin iş ilişkisi olmadığını, davacının kira sözleşmesinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmediğini savunmuş, feshe yönelik açıklama yapmamıştır. Dosya kapsamındaki işten ayrılma bildirgesine göre davacının 22 kodu ile 08/07/2012 tarihinde çıkışı yapılmıştır. İşten ayrılma bildirgesinde işyeri adresi Türk Telekom A.Ş olarak ifade edilmiştir. Yargılama sırasında dinlenilen davacı tanıkları davacının ücretini alamaması ve ağır çalışma şartları sebebiyle işten kendisinin ayrıldığını beyan etmiş, davalı tanıkları ise şirketin Türk Telekom A.Ş ile Adana’daki sözleşmesinin 2013 yılında sona erdiğini, böylece davacıdan araç kiralama işinin de Adana’da bittiğini, davacıya Antakya’da iş alınması sebebiyle teklifte bulunulduğunu ancak davacının kabul etmediğini ve gelmediğini buna ilişkin ihtarname de keşide ettiklerini ifade etmiştir. Ne var ki davacının bildirdiği fesih tarihi 2012 olup, davalı tanıklarının ise 2013 yılına ilişkin açıklama yaptığı anlaşılmıştır. Buna göre özellikle davalı tanıklarının aynı işverene karşı açılan bir başka dosya ile ilgili beyanda bulunmuş olabilecekleri göz önünde tutularak, feshe yönelik olarak yeniden dinlenmeleri gerektiği ve eldeki davanın davacısı ile ilgili hususların açıklığa kavuşturulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Çelişkili tanık anlatımlarına göre eksik inceleme ile sonuca gidilmesi yerinde olmayıp kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
3-Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının her hafta tatilinde çalışıldığı, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığı, ayrıca haftada beş gün 08.00-18.00 ve iki gün 08.00-20.00 saatleri arasında çalışarak haftada 13,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Mahkemece bilirkişi raporunda hesaplanan alacaklar hüküm altına alınmıştır. Ne var ki yargılama sırasında dinlenilen davacı tanıklarının her ikisi de husumetli olup, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının ispatında salt husumetli tanık anlatımına göre sonuca gidilemez. Diğer taraftan, davacı dosya kapsamında bulunan şoförlü taşıt kira sözleşmesine göre, yolcu taşıma işinde servis şoförü olarak çalıştırılmıştır. Anılan sözleşmede plakası bildirilen aracın şoförü ile birlikte haftada 6 gün 08.00-17.00 saatleri arasında işyerinde hazır olacağı ifade edilmektedir. Aracın şoförünün davacı olduğu noktasında uyuşmazlık bulunmadığına göre, davacının bu sözleşmenin yürürlükte olduğu dönem ile sınırlı olmak üzere sözleşmede belirtilen çalışma düzeninde günde 1saat ara dinlenmesi ile çalışarak haftada 3 saat fazla çalışma yaptığının kabulü dosya kapsamına uygundur. Diğer taraftan, davacının hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışma iddiasını ispat yönünden husumetli tanık anlatımları dışında başka bir delil bulunmadığının anlaşılmasına göre hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti taleplerinin reddi gerekirken kabulü hatalı olmuştur.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25/06/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.