MAHKEMESİ : SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki maddi-manevi tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, maddi tazminat davasının kabulüne, manevi tazminat davasının kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; mülkiyeti kendisine ait olan aracı araç kiralama işi ile uğraşan davalı ..."e 1 yıllığına kiraya verdiğini, bu aracın davalı ... tarafından 07.10.2009 tarihli araç kiralama sözleşmesi ile iki günlüğüne diğer davalı ..."a kiraya verildiğini, ancak davalı ..."ün 09.10.2009 tarihinde aracı davalı ..."ye teslim etmesi gerekirken etmediğini, davalı ..."ün güveni kötüye kullanma suçundan açılan davada cezalandırılmasına karar verildiğini, aracın teslim edilmediği gibi sözleşmeden doğan zararlarının da karşılanmadığını belirterek, aracın aynen iadesine, aynen iadesinin mümkün olmaması halinde fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 19.000,00 TL araç bedelinin yasal faizi ile birlikte ve ayrıca arabasını kaybetmekten dolayı duyduğu elem ve üzüntü nedeniyle 4.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ...; oto kiralama işi yaptığını ve davacıdan kiraladığı aracı, diğer davalı ..."a kiraladığını ancak bu davalının aracı geri teslim etmediğini, şikayeti sonucu diğer davalının ceza aldığnı, aracın çalınması hususunda kusurlu olmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davacının maddi tazminat davasının kabulü ile 19.000 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, davacının manevi tazminat davasının kısmen kabulü ile 3.000 TL manevi tazminatın davalılardan müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin maneviz tazminat isteminin reddine karar verilmiş, hüküm davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Borçlar Kanunu’nun 49.maddesi (TBK.nun 58. md.) hükmüne göre manevi tazminata karar verilebilmesi için 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 24.maddesi hükmünde genel olarak açıklanan kişilik haklarına bir saldırı bulunması, hukuka aykırı fiil sonucunda kişilik haklarının zarar görmüş olması zorunludur. Malvarlığında bir zarar meydana gelmesi halinde de kişinin az veya çok üzüleceği ve manevi olarak acı çekeceği kuşkusuzdur. Ne var ki, malvarlığı zararları bu madde kapsamına girmemektedir. Anılan madde hükmü ile yalnızca kişilik haklarına saldırı nedeniyle uğranılan zararların giderilmesi amaçlandığından malvarlığı zarara uğrayan kişi yararına Borçlar Kanununun 49.maddesi hükmüne göre manevi tazminata hükmedilmesi yasal olarak mümkün bulunmamaktadır.
Somut olayda; yukarıda ifade edilen yasa hükmü ve açıklamalar incelendiğinde de görüleceği üzere, davacının malvarlığı yönünden zarara uğradığı anlaşılmakla, eldeki bu davada manevi tazminat istem koşullarının bulunmadığı açıktır.
Bu itibarla, davacının manevi tazminat isteminin tümden reddi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile manevi tazminat istemi yönünden kısmen kabul kararı verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince davalı ... yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.