MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Cinsel taciz suçundan beraat

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında Gönen Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kasten yaralama ve çocuğun basit cinsel istismarı suçlarından açılan kamu davasına bakan mahkemece sanığın atılı suçlardan beraatine dair verilen kararın temyiz incelemesi sonucunda Dairemizin 04.11.2014 gün ve 2013/1677 Esas, 2014/12114 Karar sayılı ilamı ile kasten yaralama suçundan verilen beraat hükmünün onanıp, çocuğun basit cinsel istismarı suçundan verilen beraat kararının ise sanığın eylemlerinin cinsel taciz suçunu oluşturduğu gerekçesiyle bozulduğu ve mahkemece bozma ilamına uyularak sanığın zincirleme şekilde cinsel taciz suçundan mahkumiyetine dair verilen 08.10.2015 gün ve 2015/116 Esas, 2015/680 Karar sayılı ilamın temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 18.09.2018 gün ve 2016/2378 Esas, 2018/5297 Karar sayılı ilamıyla sanık hakkında koşulları oluştuğu halde tekerrür hükümlerinin uygulanmaması sebebiyle hükmün tekrar bozulmasının ardından mahkemece söz konusu bozma ilamına tekerrür hükümlerinin uygulanması açısından uyulmasına ancak Dairemizin 2014/12114 karar sayılı ilamına olayın fiili kabulü noktasında direnilerek 5271 sayılı CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince sanığın beraatine karar verildiği anlaşılmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 03.06.2008 gün ve 2008/6-94 Esas, 2008/160 sayılı Kararında belirtildiği üzere temyiz incelenmesini yapan Yargıtay Ceza Dairesince verilen bozma ilamına karşı direnme hakkı bulunan mahkemenin uyma kararı vermesi halinde bozma ilamına uygun şekilde işlem yaparak karar verme yükümlülüğü doğduğu ve bu durumda mahkemece sonradan uyma kararının bir kısmından veya tümünden açıkça veya eylemli olarak dönülemeyeceği gibi uyulmasına karar verilen bozma ilamına da direnilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde uygulama yapılması,
Kanuna aykırı, katılan mağdure vekili ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.