Mahkemesi : Saruhanlı Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Tarihi : 07.02.2013
No : 2009/30-2013/82

Rücuan tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; ilâmda yazılı nedenlerle davanın kabulüne ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davacı ile davalılar P.Pamuk Tekstil Gıda San. ve A.Ş. avukatları ve M.. Ş.. tarafından istenilmesi ve davalılar P.Pamuk Tekstil Gıda San. ve A.Ş. vekilince ve M.. Ş.. tarafından duruşma talep edilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tâbi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 16.09.2014 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü duruşmalı temyiz eden davalılar adlarına ve diğer davalı adına gelen olmadı. Karşı taraf adına Av. A. B. geldi. Duruşmaya başlanarak, hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı günde Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanunî gerektirici sebeplere göre davalıların temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dava; 26.05.2004 tarihli iş kazası sonucu sürekli iş göremez durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan ödemelerden oluşan Kurum zararının tahsili istemine ilişkin olup, 5510 sayılı Kanunun 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Kanunun yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde, davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 9, 10 ve 26. maddeleridir.
Davalı P. Pamuk Tekstil Gıda ve San. A.Ş.’ye ait fabrikada çatı onarım işinde çalışan sigortalının yaklaşık 6 metreden zemine düşmesi şeklinde oluşan iş kazasında, 506 sayılı Kanunun 9, 10. madde koşullarının oluştuğu, asıl işveren P. Pamuk Tekstil Gıda ve San. A.Ş.’nin %30, alt işveren İ.. S..’ın %30, M.. Ş..’ün %10, sigortalının %30 oranında kusurlu bulunduğu anlaşılmıştır.
818 sayılı Borçlar Kanununun 50. maddesi (tam teselsül) ya da birden çok kimsenin değişik nedenlerle meydana getirdikleri aynı zarardan sorumluluklarını düzenleyen Borçlar Kanununun 51. maddesi (eksik teselsül) uyarınca ve aynı yasanın 142. maddesi hükmüne dayanarak davacı, zararının tümünü müteselsil sorumlulardan biri aleyhine açacağı tek bir dava ile isteyebileceği gibi sorumluların hepsi aleyhine açacağı tek bir dava ile de talep edebilir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanununda da, öğretideki eleştiriler doğrultusunda tam ve eksik teselsül ayırımı kaldırılmışsa da (61. madde gerekçesi), teselsül esasına dayanan sorumluluk ilkesine ilişkin düzenlemeler korunmuş ve anılan Kanunun birden çok kimsenin birlikte neden oldukları zarardan sorumluluklarını düzenleyen 61. maddesinde; “ Birden çok kişi birlikte bir zarara sebebiyet verdikleri veya aynı zarardan çeşitli sebeplerden dolayı sorumlu oldukları takdirde, haklarında müteselsil sorumluluğa ilişkin hükümler uygulanır.” hükmü yer almıştır. Anılan Kanunun 163. maddesinde; davacının, zararının tümünü müteselsil sorumlulardan biri aleyhine açacağı tek bir dava ile isteyebileceği gibi, sorumluların hepsi aleyhine açacağı ayrı ayrı davalar ile de talep edebileceği öngörülmüştür.
Davanın, Kurum tarafından teselsül hükümlerine dayalı olarak açılmış olmasına göre; tüm davalıların 506 sayılı Kanunun 26. maddesi gereğince Kurum zararının %70 kusur karşılığından müştereken ve müteselsilen sorumlulukları bulunmaktadır. Davalı işverenlerin ise; 506 sayılı Kanunun 10.ve 87. madde gereğince Kurum zararının %85 kusur karşılığından sorumlu olmalarına göre; bakiye %15 Kurum zararından ayrıca sorumlulukları bulunmaktadır.
Somut olayda, sigortalıya 93.409,55 TL ilk peşin sermaye değerli gelir bağlanıp, 3.547,80 TL geçici iş göremezlik ödeneği ödendiği, dava dilekçesinde davacı Kurum’un 48.478,68 TL’nin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilinin talep edildiği, ıslah dilekçesi ile davalı işverenler P. Pamuk Tekstil Gıda ve San. A.Ş. ile İ.. S.. yönünden talebin %85 Kurum zararı olan miktar olan 82.413,74 TL’ye yükseltildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece; yukarıda yapılan açıklamalar ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 26. maddesinde yer alan taleple bağlılık ilkesi gözetilerek, 48.478,68 TL’den tüm davalıların müştereken ve müteselsilen, 33.935,06 TL’den ise davalı işverenler P. Pamuk Tekstil Gıda ve San. A.Ş. ile İ.. S..’ın müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğuna karar verilmesi gerekirken, teselsül hükümleri göz ardı edilerek yazılı şekilde davalı M.. Ş.. yönünden sorumluluğunun %10’luk miktarla sınırlı olmak üzere karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlaya temyiz itirazları kabul olmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davacı avukatı yararına takdir edilen 1.100,00 TL duruşma avukatlık parasının temyiz eden davalılara yükletilmesine, 16.09.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.