MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; müvekkilinin 23.06.2005-27.02.2014 tarihleri arasında davalı işverenlik nezdinde son olarak bölge satış sorumlusu olarak çalıştığını, şirketin ilk olarak Diasa Market iken 31.10.2013 tarihinde davalı işverenlikçe devralındığını, fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek; fazla mesai ücreti alacağının faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davacının müvekkili işyerinde hizmet süresi zarfında mağaza şefi, bölge satış şefi ve bayi temsilcisi gibi farklı pozisyon ve koşullarda çalıştığını, davacının imzaladığı ibraname ile fazla mesai alacağı olmadığını kabul ederek müvekkili şirketi ibra ettiğini, davacının çalıştığı pozisyonların üst düzey yetkili konumunda pozisyonlar olduğunu ve mesai saatlerini kendisinin düzenlediğini, bu konuda herhangi bir üst düzey yöneticiden emir ve talimat almadığını, taraflar arasında akdedilen hizmet sözleşmesinin 6. Maddesinde aylık ücrete fazla mesai ücretlerinin de dahil olduğunun belirtildiğini, davacının bölge satış şefi ve bayi temsilcisi olarak çalıştığı dönemlerde mağaza ziyaretleri yaparak gcrevini yerine getirdiğini, bu dönemlerde dışarıda geçirdiği saatlerin tamamen kendisinin inisiyatifinde ve kontrolünde olduğunu, Yargıtay içtihatları gereği işverenin denetim ve gözetimi dışında görev yapan davacının yaptığı çalışmalar nedeniyle fazla mesai talebinin mümkün olmayacağını, davacı taleplerinin zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Satış temsilcilerinin fazla çalışma yapıp yapmadıkları hususu, günlük faaliyet planları ile iş çizelgeleri de dikkate alınarak belirlenmelidir. Satış temsilcileri genelde belli hedeflerin gerçekleşmesine bağlı olarak prim karşılığı çalışmaktadırlar. Prim, çalışanı özendirici ve ödüllendirici bir ücret ödemesi olup işverence işçiye garanti edilmiş bir temel ücretin üzerine belirli bir usule bağlı olarak ödenen ek bir ücrettir. İşverenin istek ve değerlendirmesine bağlı olabileceği gibi, sözleşme gereği olarak da verilebilir. Fazla mesai ise kural olarak 4857 sayılı İş Kanunu’na göre, kanunda yazılı şartlar çerçevesinde, haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. İşçi fazla mesai yapsın yapmasın prim ödemesi var ise bu ek ücrete hak kazanır. Ancak ister gezerek, isterse işyerinde çalışsın satış temsilcisi mesaisi arttıkça prim alacağı artacağından, bir anlamda yüzde usulü ile çalışması söz konusu olduğundan fazla çalışma ücretinin yüzde usulünde olduğu gibi sadece zamlı kısmının (% 50) hesaplanması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta; her ay satışa bağlı prim alan davacının fazla mesai ücretinin sadece zamlı kısmının (% 50) hesaplanması gerekirken, aldığı toplam prim tutarının hesaplanan fazla mesai ücretinden düşülmesi suretiyle yapılan hesaplamaya itibarla yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
Bozma sonrası yeniden kurulacak hükümde, ilk karar sadece davalı tarafından temyiz edildiğinden, fazla mesai ücreti miktarı bakımından davalı lehine oluşan usuli kazanılmış hak gözden kaçırılmamalıdır
3-Hükümde ıslahla artırılan miktara ıslah tarihinden itibaren faize hükmedildiği halde, ıslah tarihinin hüküm fıkrasında ve karar başlığında belirtilmemesinin, infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi isabetsizdir.
4-Hüküm fıkrasında net tutara hükmedilmesine rağmen, gerekçede brüt tutardan bahsedilmeside çelişki olup ayrı bir bozma sebebidir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.