MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Zaman aşımı def"i, Meskeniyet, Şikayet

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddine karar verilmiş olup hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Borçlu vekili, haczedilen taşınmaz ile ilgili olarak İİK"nun 82. maddesinin 1. fıkrasının 12. bendi kapsamında meskeniyet şikayetinde bulunmuş; ayrıca Borçlar Kanunu"nun 147. maddesi gereğince anapara faizlerinin 5 yıllık zamanaşımına tabi olduğunu, bu nedenle icra emri ile talep edilen faiz alacak kalemlerinin üzerinden 5 yıl geçmiş olduğundan zamanaşımına uğradığını belirterek icranın geri bırakılmasına karar verilmesini istemiştir. Mahkemece, icra emrinde talep edilen alacak kalemlerinin hesap bilirkişisinin 02.04.2014 tarihli raporu doğrultusunda düzeltilmesine, meskeniyet şikayetinin ise reddine karar verilmesi üzerine; hüküm borçlu vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Borçlu vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
İİK"nun 82/12. maddesi gereğince, borçlunun "haline münasip" evi haczedilemez. Bir meskenin borçlunun haline uygun olup olmadığı adı geçenin haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ile ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Buradaki "aile" terimi, borçlu ile birlikte aynı çatı altında yaşayan, bakmakla yükümlü olduğu kişileri kapsar. İcra Mahkemesi"nce borçlunun sözü edilenlerle birlikte barınması için zorunlu olan haline münasip meskeni temin etmesi için gerekli bedel bilirkişilere tespit ettirildikten sonra, haczedilen yerin kıymeti bundan fazla ise satılmasına karar verilmeli ve satış bedelinden yukarıda nitelikleri belirlenen mesken için gerekli olan miktar borçluya verilmeli, kalanı icra dosyasında bırakılmalıdır. Bu kıstasları aşan nitelik ve evsaftaki yerlerle, makul ölçüleri geçen oda ve salonu kapsayan ve ikamet için zorunlu ögeleri içeren bir meskenin dışındaki yerler, maddede öngörülen amaca aykırıdır. Değerlendirme yapılırken en mütevazi semtlerdeki mesken fiyatları esas alınmalıdır.
Somut olayda, borçlunun yurt dışında yaşaması nedeniyle yapılan zabıta araştırması ile ekonomik ve sosyal durumunun tam olarak tespit edilemediği, Mahkemece borçlu vekiline verilen kesin süre içerisinde borçlunun gelir durumunu gösterir belgelerin dosyaya sunulmadığı görülmekte ise de; bu hususlar meskeniyet şikayetinin reddi için gerekçe değildir. Zira, borçlunun sosyal ve ekonomik gelir durumunun tespiti borçlunun haline münasip evi alabileceği miktar belirlenirken esas alınacak kriterlerdendir. Bu halde, Mahkemece borçlunun asgari geçim düzeyine sahip olduğu kabul edilerek, takip hukukunda asıl olanın alacaklının alacağına kavuşturulması olup, borçlunun daha mütevazi semtte oturabileceği hususu da gözönünde bulundurularak haline münasip evi alabileceği asgari miktar yukarıdaki ilkeler doğrultusunda bilirkişi kurulundan ek rapor alınmak suretiyle tespit edilip sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle meskeniyet şikayetinin reddi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile Mahkeme hükmünün yukarıda yazılı nedenlerle İİK"nun 366 ve 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, istek halinde peşin harcın temyiz edene iadesine, 18.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.