MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı ve Katılma Alacağı

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup, hükmün duruşma yapılması suretiyle Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili, duruşmasız olarak davacı vekili tarafından istenilmiştir. Dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 23.05.2017 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden ... vekili Avukat ... geldi. Karşı taraftan kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunanların sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı ... vekili, evlilik birliği içinde davalı adına iki adet mesken, bir adet kooperatif hisesi ve bir adet araç alındığını, bu menkul ve gayrimenkullerin edinilmesinde davacının tasarruf ederek, elişi örerek, düğünde takılan ve evlilik boyunca biriktirdiği ziynet eşyalarını bozdurarak, yakın akrabalarından borç paralar alarak katkıda bulunduğunu belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 20.000,00 TL"nin faiziyle tahsili talep etmiş, harcını yatırdıkları 27.11.2015 tarihli dilekçe ile 7 nolu daire için 8.250,00 TL, 14 nolu daire için 24.872.95 TL, S.S. Ver-Dent Konut Yapı Kooperatifi hissesi için 15.072,20 TL katkı payı alacağı, araç için 11.426,60 TL katılma alacağı olarak talep miktarını arttırmıştır.
Davalı ... vekili, davacının evlilik boyunca hiç çalışmayıp ev hanımı olduğu ve malvarlığının edinilmesinde hiçbir katkısının bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile taşınmazlar yönünden 48.195,15 TL katkı payının dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte, araç yönünden 11.426,60 TL katılma alacağının karar tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir. Hüküm, süresi içerisinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına ve mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine, takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davacı vekilinin tüm ve davalı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davalı vekilinin 7 ve 14 nolu meskenler ile kooperatif hissesine yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Maddi olayları ileri sürmek taraflara, hukuki nitelendirme yapmak ve uygulanacak kanun maddelerini belirlemek hakime aittir (6100 s.lı HMK 33 m). İddianın ileri sürülüş şekline göre dava, katkı payı alacak isteğine ilişkindir.
01.01.2002 tarihinden önce 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi"nin (TKM) yürürlükte olduğu dönemde, eşler arasında yasal mal ayrılığı rejimi geçerliydi (TKM 170 m). TKM"de, mal rejiminin tasfiyesine ilişkin düzenleme mevcut olmadığından, eşlerin bu dönemde edindikleri malvarlığının tasfiyesine ilişkin uyuşmazlık, aynı Kanunun 5.maddesi yollamasıyla Borçlar Kanunu"nun genel hükümleri göz önünde bulundurularak "katkı payı alacağı" hesaplama yöntemi kurallarına göre çözüme kavuşturulmalıdır. Zira Borçlar Kanunu, Medeni Kanunun tamamlayıcısı olarak kabul edilmiştir (eBK 544, TBK 646 m).
Somut uyuşmazlık incelendiğinde, taraflar 02.06.1972 tarihinde evlenmiş, 27.12.2011 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün, 26.12.2013 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Tasfiyeye konu bir adet kooperatif hissesi ve iki adet mesken, tapu ve kooperatif kayıtlarının incelenmesinden eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde sırasıyla 1997, 19.06.2000 ve 08.05.2001 tarihlerinde davalı adına edinildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece, meskenler ve Kooperatif hissesi yönünden davanın kabulüne karar verilmiş ise de mahkemenin gerekçesi dosya kapsamına uygun değildir. Mal ayrılığı rejiminde; eşler kendi malları üzerinde tasarruf yetkisine ve intifa hakkına sahiptir ve mallarının idaresi kendisine aittir (TKM 186/1 m). Her birinin malları, geliri ve kendi kazançları yine kendilerine ait kişisel mallarıdır (TKM 189 iri). Kadın veya kocanın, mal rejiminin devamı sırasında diğerinin edindiği malvarlığına katkısı nedeniyle katkı payı alacağı isteğinde bulunabilmesi için mutlaka para ya da para ile ölçülebilen maddi veya hizmet değeriyle katkıda bulunması gerekir. Mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde satın alınan tasfiyeye konu mala çalışma karşılığı elde edilen gelirlerle (maaş, gündelik, kar payı vs gibi) katkıda bulunulduğunun ileri sürüldüğü durumlarda; eşin çalışarak, düzenli ve sürekli gelire sahip olduğu ortaya konmalıdır.
Davacı taraf, ziynetlerini bozdurarak, akrabalarından borç alarak ve el işi örüp satarak katkıda bulunduğunu iddia etmiştir. Tüm dosya kapsamı, toplanan deliller ve tanık beyanlarından davacı tarafın sürekli ve düzenli gelir elde ettiği ortaya konmadığı gibi ziynet bozdurarak ve borç para ile katkı iddiasının da ispatlanamadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, tasfiyeye konu edilen davalı adına kayıtlı 7 ve 14 nolu meskenler ile SS ... Kooperatif hissesi yönünden ispatlanamayan davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabul kararı verilmesi hatalı olup bozmayı gerektimiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davalı vekilinin yazılı temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davacının tüm ve davalının diğer temyiz itirazlarının yukarıda (1). bentte gösterilen nedenle reddine, taraflarca HUMK"nun 440/I maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, Yargıtay duruşmasının yapıldığı tarihte yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümleri uyarınca 1.480,00 TL Avukatlık Ücreti"nin davacıdan alınarak Yargıtay duruşmasında avukat marifetiyle temsil olunan davalıya verilmesine, peşin harcın temyiz eden davalıya iadesine ve 31,40 TL onama harcının peşin harçtan mahsubu ile artan 987,60 TL"nin temyiz eden davacıya iadesine, 23.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.