MAHKEMESİ : Erzincan 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/03/2014
NUMARASI : 2012/369-2014/139

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, ücret, fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız şekilde işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile izin ve ücret, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı davacının iş sözleşmesinin haklı olarak feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2.Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacının fazla çalışma talebi tanık anlatımlarına göre hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının fazla çalışma alacağını, 2012 yılına kadar haftanın yedi günü, 2012"den sonra haftanın altı günü 05:00-16:30 saatleri arasında çalıştığı ve bir saat ara dinlenmesinin düşülmesi ile günde on buçuk saat çalışıp, haftanın altı günü çalışması halinde haftada on sekiz saat, haftanın yedi günü çalışması halinde ise yirmi sekiz buçuk saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplandığı anlaşılmaktadır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen uygulaması gereği günde on bir saati aşan çalışmalardan bir buçuk saat ara dinlenmesi düşülmesi gerekir. Davacının 05:00-16:30 saatleri arasındaki çalışması on bir buçuk saat olduğundan, bu çalışmadan bir buçuk saat yerine bir saat ara dinlenmesi düşülmesi isabetli olmamıştır. Yine davacı vekili tarafından hafta tatili alacağı ayrıca talep edilip mahkemece de hüküm altına alındığına göre; haftanın yedi günü çalışılan dönemde hafta tatiline denk gelen günlerin yedi buçuk saatinin hafta tatili olarak hüküm altına alındığı göz önünde bulundurulmadan, mükerrer ödemeye sebep olacak şekilde aynı çalışma için hem hafta tatili hemde fazla çalışma alacağının hüküm altına alınması da doğru değildir. Belirtilen sebeplerle, davacının fazla çalışma alacağı hesaplanırken, günde on bir saati aşan çalışmasından bir buçuk saat ara dinlenmesi düşülmesi ve haftanın yedi günü çalışılan dönem yönünden hafta tatiline denk gelen günde yedi buçuk saatlik çalışmanın fazla çalışma hesabından dışlanarak sonuca gidilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3.Davacının, hafta tatili alacağının 2012 yılına kadar tüm hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilerek hesaplanıp hüküm altına alınmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak hükme esas alınan bilirkişi raporunda, yılın altı aylık döneminde yirmi sekiz hafta ve yılda elli altı hafta olduğu kabul edilerek hesaplama yapıldığı anlaşılmaktadır. Bir yılda elli iki hafta olduğuna göre davacının yılda elli altı hafta tatilinde çalışması mümkün değildir. Hafta tatili alacağı yönünden denetime elverişli rapor alınarak sonuca gidilmelidir. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 06.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.