MAHKEMESİ       :Karşıyaka 3.Aile Mahkemesi
TARİHİ        :29.5.2006
NUMARASI              :980-504
TEMYİZ EDEN       :Davalı  
  
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, Türk Medeni Kanununun 227. maddesinde yeralan, davalıya ait malın edinilmesine katkı nedeniyle, değer artışı payı alacağına ilişkindir.
Tarafların boşanmalarına ilişkin karar 19.4.2005 tarihinde kesinleşmiştir.  Taraflar arasındaki yasal mal rejimi, boşanma davasının açıldığı 22.11.2004 tarihinden geçerli olmak üzere sona ermiştir. (TMK.225/2)
Taraflar 19.10.1989"da evlenmişler, davalıya ait taşınmaz, evlenmelerinden  sonra 28.12.1990 tarihinde üçüncü kişiden satın alınmıştır. Taşınmazın 65.000.000 TL."ye satın alındığı konusunda taraflar arasında çekişme bulunmamaktadır. Davacının; davalı ile evlenmeden önce emekli olduğu tanık Ş."in beyanından anlaşılmaktadır.
Davalının 22.5.1978 ile 21.8.1990 tarihleri arasında T..... İplik Fabrikasında çalıştığı, bu işyerinden ayrıldığında 26.000.000 TL. kıdem tazminatı aldığı sabittir. Bu husus davacı tarafından da kabul edilmektedir. Davalı, maliki olduğu diğer bir taşınmazın satışından elde ettiği 15.000.000 TL."yı da, işyerinden aldığı tazminata ekleyerek ve evlilik öncesi birikimlerini de katarak taşınmazı tamamen kişisel mal grubu ile satın aldığını ileri sürmüştür. Davalının kendisine ait Bayraklı"daki diğer (11) parselde kayıtlı taşınmazı 19.4.1994 tarihinde sattığı, tapu kaydı ile anlaşılmaktadır. Bu taşınmazı davalıdan satın alan tanık S., Bayraklı"daki davalıya ait taşınmazı 1991 yılında 15.000.000 TL."ya satın aldığını söylemiştir.
Bilirkişi; davacı tanığı İ. Ç. Ö."in beyanını esas alarak, davalının taşınmazın alımında 26.000.000 TL. katkıda bulunduğunu kabul etmiştir. Tanık İ. Ç.; beyanında 1989 yılında müteahhitlik yaptığı dönemde birkaç yerde birden inşaata başladığı için nakit sıkıntısı içine düştüğünü, o tarihte şoförü olan M."nın M. isimli bir arkadaşı olduğunu, M.t"ın babası olan davacı İrfan"dan 26 milyon lira borç aldığını, 5-6 ay sonra 20 milyon lirasını davacıya geri ödediğini, kalanını da peyder pey ödediğini beyan etmiştir.  Bilirkişi raporunda; davacının, İ. Ç."e borç olarak verdiği 26.000.000 TL."nin davacıya geri dönmesiyle; bu miktarın davacının evin alımına katkısı olduğu kabul edilmiştir. Davacının, daha evvelce hiç tanımadığı, oğlunun arkadaşının patronu olan tanığa, 1989 yılında karşılığında hiçbir senet ve teminat almaksızın 26.000.000 TL. gibi o tarihte oldukça yüklü denebilecek bir parayı vermiş olması hayatın olağan akışına uygun düşmemektedir. Davacı bu paranın kaynağını gösterebilmiş de değildir. Bu bakımdan tanık İ. Ç. beyanı tek başına yeterli görülmemiştir. Davacı başka bir delil de getirememiştir. Toplanan deliller, davacının, davalıya ait taşınmazın alımına katkıda bulunduğunu kabule yeterli değildir. İsteğin reddi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.