MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


TÜRK MİLLETİ ADINA
Davacı, davalı işverene ait işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, feri müdahil Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istek gibi davanın kabulüne karar verilmiş ise de bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olusu her türlü delille ispat kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı işverene ait 67084 sicil sayılı işyerinden davacı adına 20/05/1995 tarihinden itibaren 95 gün, 15/05/1996-15/10/1996, 15/05/1997-02/11/1997, 05/06/2000-30/10/2000, 01/05/2001-17/10/2001, 01/05/2004-31/10/2004 18/05/2005-31/10/2005 ve 10/04/2006-2015/1. aylar arasında hizmet bildiriminin bulunduğu, bordo tanıklarının dinlenildiği ancak tanıkların nizalı dönemin tamamında çalışmasının olmadığı ve bu haliyle de açıklanan şekilde çalışmanın kanıtlanamadığı anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş, nizalı dönemin tamamında çalışması olan tanıkların beyanları alınmalı, bordroların bulunmaması durumunda, dinlenen tanıkların hizmet cetvelleri alınarak nizalı dönemin tamamında çalışmalarının olup olmadığı tespit edilmeli giderek davalı otel işyerinin bulunduğu semtin bağlı olduğu polis karakoluna, davacının giriş ve çıkış bildirimlerinin yapılıp yapılmadığı hususları sorularak, çalışmanın süresi, niteliği ve kesintili olup olmadığı irdelenerek sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ :Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 15/05/2018 gününde oy birliği ile karar verildi.