MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin ...bünyesinde bulunan şirketlerden olan ... kurulunun yapmış olduğu değerlendirme sonucunda 26.12.2013 tarihli ve 56 sayılı yönetim kurulu kararı gerekçe gösterilerek müvekkilinin iş sözleşmesinin 21.04.2014 tarihinde feshedildiğini belirterek işveren tarafından 21.04.2014 tarihinde yapılan fesih işleminin geçersizliğine ve müvekkilinin işe iadesine, sekiz aylık brüt çıplak ücret tutarının davacının işe başlatılmaması halinde ödenecek tazminat miktarı olarak tespitine, dört aylık giydirilmiş ücret tutarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ettiğini bildirdiği görülmüştür.
Davalı vekili, davacının 17.07.2007 tarihinden hizmet sözleşmesinin geçerli nedenle feshedildiği 21.04.2014 tarihine kadar proje sorumlusu olarak görev yaptığını, . A.Ş."nin 24.12.2010 tarihi itibariyle...ile olan sözleşmesini feshetmesi üzerine en önemli müşterisini kaybettiğini, birleşme ve küçülme nedeniyle istihdama gerek kalmayan yaklaşık 100 civarında personelin hizmet sözleşmelerinin tazminatlı olarak feshedildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı işverenliğin ekonomik kriz sonucu işletme, işyeri ve işin gerekleri nedeniyle istihdam fazlalığı meydana geldiği hususunda işletmesel karar aldığını, bu kararı tutarlı şekilde uyguladığını, davacının iş sözleşmesinin feshinde objektif kriterlerin belirlendiği ve buna uyulduğu, fesihten önce tüm tedbirlerin alındığı, feshin kaçınılmaz olduğu ve feshin son çare olması ilkesinin gözetildiği hususunun usulünce ispat edemediği gerekçesiyle işe iadeye karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı Kanun’un 18 ve devamı maddeleridir.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler; sürüm ve satış olanaklarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada genel durgunluk, dış pazar kaybı, ham madde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini olanaksız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir.
İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek isteyen işverenin fesihten önce fazla çalışmaları kaldırmak, işçinin rızası ile çalışma süresini kısaltmak ve bunun için mümkün olduğu ölçüde esnek çalışma şekillerini geliştirmek, işi zamana yaymak, işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma olanaklarını kullanması, kısaca feshe son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli nedene dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Her ne kadar mahkemece hukukçu bilirkişi tarafından düzenlenen bilirkişi raporundaki değerlendirmeler karara esas alınarak feshin geçersizliği ile davacının işe iadesi yönünde hüküm kurulmuşsa da, davalı tarafça alınan işletmesel kararın tutarlı olarak uygulanıp uygulanmadığı, feshin son çare olması ilkesine uyulup uyulmadığı konusunda yeterli araştırmanın yapılmadığı anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş; yukarıdaki açıklamalar ışığında konusunda uzman mali müşavir muhasebeci bir bilirkişiden fesih gerekçesinin gerçek olup olmadığı ve fesih gerekçesinin davacının iş sözleşmesinin feshini zorunlu kılıp kılmadığı konularında rapor alınarak sonuca gidilmesi gerekirken, bu konuda uzman olmayan bilirkişi raporu ile sonuca gidilmesi isabetsizdir.
Mahkemece eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.