Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı (kadın) tarafından, tamamı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece, boşanmaya neden olan olaylarda davalı kadının tamamen kusurlu olduğu kabul edilerek boşanmaya karar verilmiş ise de; yapılan soruşturma ve toplanan delillerden ve özellikle de Ünye Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/300 esas sayılı dosyasından, davalı kadının birlik görevlerini yerine getirmediği, müşterek çocuklara kötü davrandığı ve eşinin annesini tehdit ettiği, buna karşılık davalı kocanın da manevi yönden tam bağımsız konut temin etmediği, eşinin ailesi ile görüşmediği ve anne babası ile birlikte davalı kadına karşı şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında boşanmaya neden olan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduklarının kabulü gerekir. Hal böyle iken, boşanmaya neden olan olaylarda davalı kadının tamamen kusurlu kabul edilmesi doğru değil ise de; tarafların aynı oranda kusurlu olduğu gerçekleştiğine göre, verilen boşanma kararı sonucu itibarıyla doğru olup davalı kadının bu yöne ilişkin temyiz itirazının reddi ile kusurun belirlenmesine ilişkin gerekçenin değiştirilmek suretiyle boşanma hükmünün onanması gerekmiş (HUMK md.438/son) ve davalı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davalı kadın miktarını da açıklamak suretiyle açıkça yoksulluk nafakası talebinde bulunmadığı halde, kesin hüküm oluşturacak şekilde davalının nafaka talebinin reddine karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
3-Velayet düzenlemesi yapılırken; göz önünde tutulması gereken temel ilke, çocuğun “üstün yararı” (BM. Çocuk Haklarına Dair Sözleşme md.3; Çocuk Haklarının Kullanılmasına İlişkin Avrupa Sözleşmesi md. l; TMK md.339/1,343/1,346/1; Çocuk Koruma Kanunu md.4/b)’dır. Çocuğun üstün yararını belirlerken, onun bedensel, zihinsel, ruhsal, ahlaki ve toplumsal gelişiminin sağlanması amacının gözetilmesi gereklidir. Ana ve babanın yararları; boşanmadaki kusurları, ahlaki değer yargıları, sosyal konumları gibi durumları, çocuğun üstün yararını etkilemediği ölçüde göz önünde tutulur. Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesinin 12, Çocuk Haklarının Kullanılmasına İlişkin Avrupa Sözleşmesinin 3. ve 6. maddesi gereğince de çocuğun kendisiyle ilgili kararlarda beyanı dikkate alınmalıdır. Alınan uzman raporunda müşterek çocuklar Emre ve Yunus"un halen davalı anne yanında kaldığı belirtilmiştir. Davalı vekili de son duruşmada müşterek çocuklardan Emre’nin velayetinin anneye verilmesini istediğini ve hazır olan çocuğun beyanının alınmasını talep etmiştir. Mahkemece müşterek çocuklara velayet konusunda görüşleri sorulmamıştır. O halde mahkemece idrak çağında olan müşterek çocuklar B., E..ve Y.."un velayet hususundaki beyanlarına başvurulup, gerektiğinde yeniden uzman incelemesi de yaptırılarak tarafların ekonomik ve sosyal durumları ile çocuğa bakım olanakları konusunda bilgi alınması ve tüm deliller hep birlikte değerlendirilmek suretiyle, velayet hakkında düzenleme yapılması gerekirken; yazılı şekilde eksik inceleme ile hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
4-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK. md.186/1), geçimine (TMK md.185/3), malların yönetimine (TMK.m. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK.m.185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (resen) almak zorundadır (TMK.m.169). O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere davalı kadın ve yanında bulunan müşterek çocuklar 2001 doğumlu Emre ve 2003 doğumlu Yunus yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2, 3 ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple hükmün gerekçesinin düzeltilmesi suretiyle ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.12.2013 (Çrş)
