Basit yaralamaya teşebbüs suçundan sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-c ve 35. maddeleri gereğince 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Ordu 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 22.05.2014 tarihli ve 2014/107 Esas, 2014/476 Karar sayılı kararının Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 13.09.2017 tarihli ve 2015/38265 Esas, 2017/9355 Karar sayılı ilâmı ile bozulmasına müteakip yapılan yargılama sonucunda sanığın 5237 sayılı Kanun"un 86/2, 86/3-c, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Ordu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.02.2019 tarihli ve 2017/356 Esas, 2019/70 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 18.04.2019 tarihli ve 2019/3057 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03.05.2019 tarihli ve 2019/12829 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, Ordu Cumhuriyet Başsavcılığının 29.01.2014 tarihli ve 2014/537 Soruşturma, 2014/247 Esas, 2014/151 sayılı iddianamesinde şüphelinin, müştekiyi darp etmeye çalıştığı ancak araya askerlerin girmesiyle eyleminin teşebbüs aşamasında kaldığından bahisle hakkında kamu davası açıldığı, Ordu 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 22.05.2014 tarihli bozma öncesi kararında da sanığın, mağdurun üzerine yürüyerek yumruk atmak istediği ancak eyleminin teşebbüs aşamasında kaldığından bahisle 5237 sayılı Kanun"un 35. maddesi uyarınca temel ceza üzerinden (1/2) oranında indirim yapılmış ise de, bozma sonrası yapılan yargılamada Mahkemesince, mezkûr iddianameden ve bozma öncesi kabûlünden ayrılma sebebi belirtilmeksizin teşebbüs hükümlerinin uygulanmamasında isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Ordu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.02.2019 tarihli ve 2017/356 Esas, 2019/70 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanığın 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi gereğince 120 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, TCK’nin 86/3-c maddesi gereğince cezasında (½) oranında artırım yapılarak 180 gün adli para cezası ile
cezalandırılmasına, TCK’nin 35. maddesi gereğince cezasında (3/4) oranında indirim yapılarak 45 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, TCK’nin 62. maddesi gereğince cezasında (1/6) indirim yapılarak 37 gün adli para cezasıyla cezalandırılmasına, TCK’nin 52/2. maddesi gereğince sanık hakkında belirlenen adli para cezası günlüğü 20 Türk Lirasından çevrilerek 740,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, infazın bu şekilde yapılmasına, diğer kısımların aynen bırakılmasına ve dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.